Even de afgelopen week van me afschrijven.

13 januari 2020 ben ik begonnen met prikken voor ICSI 3 en alles was al zo herkenbaar dat er weinig spanning was voor het prikken, en de hormonen kon ik allemaal wel aan, ik wist hoe het proces ging lopen dus we konden er tegenaan zo blij dat we weer konden beginnen.

ICSI 2

In 2010 leerde ik Remko kennen via Lexa. Ik was toen 23 en het was toen nog helemaal niet zo hip om te internet daten op die leeftijd. Het was nog de tijd van Hyves. Omdat we beide geen betaald account hadden gingen we verder op Hyves. Daar stuurden we hele lange berichten naar elkaar toe en na een maand van berichtjes sturen was het tijd voor onze eerste date. Remko vertelde mij nadat een paar berichtjes dat hij een hersentumor had. Ik dacht dat gaat wel weer over, hij was zo nuchter en zo positief dat ik de ernst van de situatie helemaal niet in zag. Hij zo een operatie krijgen en we maakte grapjes over zijn herstel. Nog geen 2 maanden na onze eerste date had ik zijn familie ontmoet en kreeg hij een hersenoperatie en ging op vakantie met vriendinnen naar Curaçao. Op vakantie werd wel duidelijk dat ik mijn hart had verloren aan die mooie man thuis. Berichtjes sturen was lastig vanwege het tijdverschil maar helemaal vanwege zijn hersenoperatie gelukkig werd ik op de hoogte gehouden door zijn familie. Bij aankomst op Schiphol stond hij me op te wachten.. nog geen week later na zijn operatie iets wat helemaal niet mogelijk zou zijn. Hij was positief en ging het gevecht gewoon aan. We waren niet meer weg bij elkaar te slaan en konden samen aan zijn herstel werken. Hij had moeite met praten en last van lichte epilepsie aanvallen. Maar als liefde zo groot is dan maakt het allemaal niet uit. Wij wisten dat we bij elkaar hoorde, we wisten alleen niet hoe lang we bij elkaar mochten zijn.