Anne Schrok wakker met een kermende pijn in haar lichaam. Ze was weer in slaap gevallen toen ze haar kinderen naar bed had gebracht. Ze zocht naar haar telefoon en keek hoe laat het was het was alweer 2 uur snachts. Ze bukte onder de houtensteunbalk door en liep van het krakende trappetje af naar de kast. Eerst maar eens me medicijnen innemen tegen de pijn die door haar lichaam gierde dacht ze. Anne slikte nu weer sinds bepaalde tijd pijnstillers tegen de pijn, Sinds drie jaar geleden tijdens de zwangerschap van haar tweede dochter kreeg ze last van verlammingsverschijnselen die overgingen in kwelende pijnen. De artsen wisten nog steeds niet hoe het was ontstaan en waar het vandaan kwam. Het enigste wat ze haar nu konden aanbieden was een revalidatietraject hoe om te gaan met de pijn, en hoe het beste te handelen. Zodat het haar het minste zou belemmeren in haar dagelijkse leven. De pijnstillers die ze nu nam begonnen haar lichaam nu langzamerhand kapot te maken en de artsen konden niks anders meer voorstellen dan de revalidatie zo gauw mogelijk te volgen en als daar geen verbetering in zat, haar ruggenmerg 1x in de week te laten verdoven. Anne zat te wachten tot ze haar revalidatie kon beginnen maar hoe ze zonder netwerk haar kinderen ging opvangen en ging verzorgen voor de aankomende 5 maanden moest ze nog maar zien. Anne ging maar in haar badkamer roken aangezien ze in de opvang alleen buiten konden roken tot 12.15 savonds. Daarna deed de beveiliging het Alarm erop.