Het is rond een uur of 9 ‘s avonds als de vervelende krampen - die mij al een week tergen - een tandje beter hun best doen. Maar er lijkt regelmaat te komen in de krampen. Ik time ze. 15 minuten, 7,3,5,10,22. De regelmaat is nog ver te zoeken. ‘Kom laten we gaan slapen’ zeg ik tegen manlief. ‘Ik heb geen zin om vannacht te bevallen’. In mijn hoofd zit het plaatje van een uitgeruste mama die vol energie begint aan de bevalling. Zo wil ik ook beginnen. De krampen verergeren wel wat, maar ik probeer het te negeren. Eenmaal in bed doe ik de 4-7-8 truc waarmee ik, met mijn heerlijk warme knuffelkruikie, snel in slaap val.