OOOO MY GODDDD! Waar ben ik aan begonnen? Die gedachte MOET iedere moeder weleens hebben? Toch? Volkomen normaal... De eerste verjaardag van je spruit, dat moet natuurlijk groots gevierd worden. Zo ook in Huize Sjerp. En wij hebben genoeg ervaring met al twee grote knullen van 12 en 13, dus dat doen wij natuurlijk wel even! Nou jaaaa, wij... uhmm..ik natuurlijk...Ja want verjaardagen dat betekend; uitnodigingen, versieringen en alle toeters en bellen die daarbij komen kijken dus dat is echt een 'mama-dingetje' aldus Papa.

Vandaag is de dag dat onze kanjer zich al weer 10 weekjes jong mag gaan noemen. Heerlijk  nog een paar weekjes genieten van mijn verlof en mijn baby.... alhoewel het baby er bij hem al heel snel af was....

Iedere moeder weet waar we het voor doen. Het moment van de geboorte, Intens geluk, helaas heb ik anders ervaren...het trauma van de stilte.

Nu ik zo'n 37 weken zwanger ben van een, zo lijkt het, kerngezonde zoon, vraagt iedereen me steeds vaker  of het nu wel goed zit. Er is nu toch geen reden meer om bang te zijn? Je kindje is toch gezond? Het is en nieuwe zwangerschap met een nieuw kindje he meid... Ja ja dat weet ik. En of ik dat weet! Maar mijn dochter was ook gezond, nou ja , eerst dan...Bij haar was ik ook niet bang en bij haar deed ik precies dezelfde dingen wel of juist niet tijdens mijn zwangerschap. En toch is ze dood. Ze is levenloos geboren na een zwangerschap van 30 weken. En ja, ik heb dus reden om bang te zijn, ook al is het moment van de bevalling bijna daar.