Het is alweer een heel tijd geleden dat ik wat heb geschreven. Mijn zoontje Dani is een wildebras, tornado, kortom een echte jongen. Hij is verschrikkelijk impulsief, beweeglijk, kwebbelkous en pienter. Hij is nu 5 jaar, zit in groep 2 en vrijdag moest ik bij de juf komen. Zij gaf aan dat hij storend gedrag vertoont, zeker niet stout! Tenminste niet bewust. Het is meerdere malen voorzichtig geopperd dat hij wellicht adhd heeft. Diep in mijn hart weet ik het antwoord, hij geeft zelf ook aan dat het druk is in zijn hoofd. Ook heb ik de huisarts al gebeld voor een verwijzing (welke ik ook heb gekregen), maar had nog niet de stap gezet, omdat ik het laatste zetje nodig had en dat was dus de juf. Nu staat er op 27-09 een afspraak bij de psycholoog voor een intake. Wat er ook uit gaat komen, ik hou van mijn impulsieve wildebras en zou niets willen veranderen! Echter zijn bepaalde handvatten zeker niet verkeerd omdat het toch lastiger wordt. Ik merk aan ons dat het toch zijn tol gaat eisen. Tijdens het eten zijn zijn handen vliegtuigen, tikken zijn voeten tegen de stoel en heeft hij veel moeite met stil zitten. In de bios zit ik altijd achterin en aan de zijkant zodat hij heen en weer kan rennen. We geven 30 min van te voren al aan wanneer hij naar bed moet en tellen zo met 10 min af. En zo is er een hele waslijst hihi. Ik krijg van andere te horen dat het gewoon een typische jongen en bij andere is hij altijd super lief en nooit druk. Dit kan ik niet meer horen omdat het mij een naar gevoel geeft. Een gevoel dat ik hem niet aan zou kunnen, terwijl dat zeker niet het geval is. Zij hebben geen idee wat het inhoudt of verdiepen zich er niet in. Heeft iemand ervaringen met dit traject? 

mijn zoontje van 3 jaar wilt sinds nu bijna een week niet eten. Hij begint te huilen en dwars te doen als ik alleen al over eten begin (uiteraard met uitzondering van snoep & koek). Broodje gaat er niet in, zit 3 kwartier aan tafel en laat de helft staan. Dit geldt ook voor het avondeten. We hebben alles geprobeerd, van er geen probleem van maken tot aan 'dwingen'. Wel vraagt hij steeds om iets lekkers. Ik zeg dan dat hij niks krijgt tenzij hij zijn bord leeg eet. Dan wordt hij boos en gaat hij ons uitdagen. Verder is hij niet zichzelf en is veel dwars. Als ik dan aan hem vraag wat er is gaat hij huilen en zegt steeds op alles ik weet het niet. Maandag had hij bij de oppas aangegeven dat hij mij miste en op de peuterspeelzaal wilde hij geen fruit, brood of buiten spelen. Hij zat alleen maar op de bank met een boekje. De juffen geven ook aan dat hij niet lekker in zijn vel zit. Maar hij praat niet tegen mij. Wat moet ik nou doen? Hebben meer moeders hier ervaringen mee? Hij is verder wel heel annhankelijk. Ik was gister op een verjaardag waar hij steeds bij mij 'hangt' wat hij normaal niet doet. 

Hij is aangebroken.. de gevreesde peuterpuberteit! Mijn zoontje van bijna 3 jaar is heerlijk dwars, wilt alles zelf doen, heeft last van driftbuien, weigert te eten, als hij geen zin heeft en wordt brutaal. Kortom hij houd je lekker bezig. Het is nu een paar weken dat meneertje alles zelf wilt doen en boos wordt als je hij klein genoemd wordt, omdat hij al een hele grote jongen is natuurlijk. Als hij aan het spelen is en iets lukt niet, komt er meteen een driftbui tevoorschijn. En owee als je vraagt wat er aan de hand is, want dan krijg je het antwoord dat je niks mag vragen en niet mag praten. We hebben ook al een paar keer naar ons hoofd gehad dat wij ons er niet mee mogen bemoeien.. of dat we op moeten houden (In zijn ogen zeuren we klaarblijkelijk). Het is een keer zelfs zo erg geworden dat hij op school een driftbui kreeg en de juf had geslagen. Kan totaal niet door de beugel en hij is gelukkig meteen 'gestraft'. Ik heb al veel manieren geprobeerd om de vrede te bewaren, maar dat kost wel veel energie. Hoe krijg ik hem bijvoorbeeld weer aan het eten zonder dat het de sfeer verpest aan tafel. Hij is al niet stevig, dus eigenlijk kan hij het eten niet missen. Dwingen doen we niet, omdat we weten dat dat juist het tegenovergestelde effect heeft. En als hij eet duurt het ongelofelijk lang, omdat meneer een levendige fantasie heeft en auto's ziet vliegen enz. Hij is dan met van alles en nog wat bezig behalve met eten. En dan hebben we natuurlijk nog het luisteren... NIET dus. Hij luistert zo slecht, gelukkig niet altijd maar wel altijd op de momenten dat je of in de winkel bent of hem ophaalt van school of bij de oppas. Hij verkent zo duidelijk de grenzen buiten het huis. Zolang alles mee zit voor hem, is hij zo lief en komt hij kroelen en kusjes brengen. Maakt hij je aan het lachen door lekker gek te doen. Gelukkig heeft hij veel humor. Door deze momenten is het wel te doen, maar ik ben ook weer blij als deze fase voorbij is. Mocht iemand ervaringen of adviezen willen delen, zij zijn erg welkom!

Sinds een paar dagen heeft mijn zoontje hele kapotte billen en zijn ontlasting is ook zurig.

Ik ben nu bijna anderhalf jaar verder en heb nog steeds een soort zwangerschapsbuikje... Nu heb ik op internet gekeken of er recepten voor zijn, maar ik kom alleen maar op vage sites uit. Iemand tips??

In mijn vorige blog (gekozen als blog van de week, super leuk en bedankt!) konden jullie lezen over mijn zoontje, Dani, dat in een klein boefje veranderde en bedankt voor jullie reacties en ervaringen! Nu is hij 2 dagen weer helemaal zichzelf. Meneertje zat in een mentale sprong. Normaal weten we dat, maar deze was heel anders. Dani reageerde nooit heftig op de sprongen, daarom dachten we niet aan een sprong. Nu heb ik begrepen dat sommige kindjes heel heftig kunnen reageren op die sprongen terwijl andere kindjes er makkelijk doorheen lopen.
Zoals ik al vertelde is hij nu 2 dagen weer helemaal vrolijk, niet meer boos en heel gezellig. En heel belangrijk, hij heeft 4 nachten doorgeslapen! Ik werd vandaag overspoeld met kroeltjes, kusjes & knuffeltjes. We hebben gedanst en boekjes gelezen en vooral gelachen… Heerlijk! Dit is ook zoals hij is. Het is echt een ongelofelijk vrolijk en ondernemend mannetje (die je ook niet uit het oog kan verliezen). Het was bijna alsof hij wilde zeggen.. bedankt mama dat je het hebt uitgehouden de afgelopen 4 weken. Nou bij deze schatje, heel graag gedaan! Als dit is wat je ervoor terugkrijgt maakt het ook niet meer uit, dan ben je de afgelopen 4 weken bijna alweer vergeten.

Wat is een goede leeftijd om een potje voor je kindje aan te schaffen? Mijn zoontje van 17 maanden loopt af en toe aan zijn broek te sjorren. ik had ergens gelezen dat dat een 'teken' kon zijn en heb een potje aangeschaft. Nu als ik vraag wat ga jij doen als je moet plassen? Dan loopt hij naar het potje en gaat hij trots zitten. Maar als ik dat doe als hij geen broek of luier aan heeft, wilt hij niet, maar hij speelt er wel mee

Mijn zoontje van 17 maanden is van zichzelf heel sociaal en vrolijk. Hij maakt iedereen aan het lachen, ook vreemde mensen. 3 weken geleden kwam er een verandering in zijn gedrag. Hij kwam opeens elke nacht, en dan minimaal 3x. We hebben van ellende een papflesje gegeven omdat we hem niet meer stil kregen. dat was dus FOUT... nu moeten we het afbouwen, want als we nu zijn kamertje inkomen, zegt hij al.. fles? dus we geven hem nu lauw water, dat helpt gelukkig wel een beetje want hij heeft gister weer een keer doorgeslapen. Hij krijgt nu ook duidelijk een eigen wil en kan ook behoorlijk boos worden. Hoort hij een nee, dan gaat hij met iets wat hij op dat moment in zijn handen heeft gooien en op de grond liggen en gillen. Ook met boodschappen doen, kan hij de hele winkel bij elkaar gillen omdat hij iets wilt wat niet kan op dat moment. Bij de gastouder is hij hartstikke lief en luistert hij heel erg goed, slaapt goed en is vrolijk. Zodra hij thuis is gaat hij weer de grenzen verkennen, niet luisteren enz. Het wordt nu wel een beetje vermoeiend, ik wil niet de hele tijd boos op hem zijn. Dat breekt mijn hart. Laten we hopen dat het een fase is waar hij nu in zit. Gelukkig heeft hij nog wel zijn momenten waar hij naar me toe komt voor een kroel en een kusje (L)