Vanuit mijn werk in de GGZ heb ik veel ervaring met stress. Stress bij mijzelf maar uiteraard ook voornamelijk stress bij anderen. Ten tijde van deze corona-crisis werk ik gewoon door. Mijn collega's hebben een folder gemaakt over hoe je met deze stress om kunt gaan als je thuis zit tijdens dit tijdperk van sociale onthouding. Omdat ik me kan voorstellen dat er onder veel mensen angst en onzekerheid heerst, wilde ik graag een aantal tips met jullie delen.

Al een tijdje begint het bij mij te kriebelen, beginnen mijn eierstokken weer te rammelen en denk ik er elke dag over na. Een broertje of zusje voor onze dreumes. 

"Eindelijk is je kindje geboren, je hebt er zo lang op moeten wachten. Maar dan stort je heel hard van die roze wolk naar beneden. Je voelt niets voor je kindje, het geven van borstvoeding lukt je niet, je kindje blijft maar huilen zonder aanwijsbare reden en daarnaast slaapt je kindje ook nog eens slecht. Zelf zit je met depressieve gevoelens." (Nieuwetijds-kindercoach.nl)

Zoals je misschien in mijn vorige blog hebt kunnen lezen verliep het einde van mijn zwangerschap niet geheel rooskleurig. Ik raakte in een major dip en deed bijna niks meer. Het wachten duurde zo nog langer en met mij ging het ook niet per se beter. Het verlof kan lekker zijn omdat je niets meer hoeft, maar ook juist zwaar zijn omdat je niks meer hoeft. Hoe kun je je vrije verlofdagen invullen?