Toen was ik 31 weken zwanger. Het was vrijdagochtend en mijn twee dochters zijn vrij van school. De hele ochtend loop ik al met harde buiken maar aangezien ik dat wel eens vaker had deed ik gewoon rustig aan. De harde buiken kwamen steeds frequenter en ik kreeg last van mijn rug...toen ik ook nog eens misselijk werd gingen de alarmbellen af. Ik moest nu iets gaan doen want dit was niet zoals het moest zijn. Ik belde mijn moeder dat ze direct moest komen om op de meisjes te passen, ook belde ik mijn man die direct uit zijn werk naar huis kwam. Binnen drie kwartier zat ik bij de verloskundige, ze vertrouwde het niet en stuurde me door voor een ctg in het ziekenhuis. Daar lag ik dan, allemaal banden om mijn dikke buik en op de monitor was te zien wat ik al begon te vermoeden.....om de drie minuten een harde buik...een wee....

Drie maanden nadat ik gestopt ben met de pil zijn we al zwanger. Wat een geluk en wat een zegen dat we zo snel al een derde kindje mogen ontvangen. We hebben helaas in onze omgeving ook voorbeelden dat het soms heel lang kan duren of helemaal niet lukt om een kindje van jezelf te krijgen. 

April 2013. Ik ben alle kleertjes van de meiden aan het uitzoeken voor een kledingmarkt en opnieuw komt de vraag bij ons boven of we nog voor een derde kindje willen gaan. Onze oudste is nu 4 en de jongste 3, als we iets willen vinden we dat we nu de keuze moeten maken. We hebben heel bewust gekozen voor ons oudste kindje, na drie maanden waren we al in verwachting en hier waren we superblij mee. Manoah werd geboren in september 2008 na een goede maar zware zwangerschap. Ze was een wolk van een dame en goed gezond. Na een half jaar stopte ik met de borstvoeding en drie weken later was ik opnieuw zwanger. Een tweede kindje was ook heel welkom maar al zo snel hadden we niet verwacht. In januari 2010 werd Tirsa geboren, de zwangerschap verliep goed al was ik wel megadik. Toen Tirsa vier dagen oud was werd ze geel en moest ze onder de blauwe lamp in het ziekenhuis, twee nachten bleef ik daar me haar en toen mocht ze weer mee naar huis. De weken erna bleef ze geel en ook af en toe suf. Nog een paar keer terug naar het ziekenhuis maar gelukkig mocht ze elke keer weer mee naar huis. Toen werd ons wel duidelijk dat Tirsa de erfelijke bloedziekte van mijn man had, sferocytose. Toen ze 8 mnd was werd dit bevestigd door een bloedonderzoek. Ondanks deze afwijking deed Tirsa het goed. We moesten haar goed in de gaten houden wanneer ze ziek werd want dat kon haar HB ineens hard dalen. Zo kwam het dat ze in nov. 2012 in het ziekenhuis kwam met een HB van 2.9 en onmiddellijk een bloedtransfusie moest ondergaan. Binnen 24 uur had ik een heel ander meisje, met energie, roze wangen en wat luisterde ze goed. Geen boze of dwarse buien meer...die had ze dus wanneer ze niet lekker in haar vel zat.

Judah is nu 6 mnd en het is een vrolijk en gezellig mannetje. Hij speelt lekker in de box maar het liefst kijkt hij naar zijn zussen vanuit zijn wipstoeltje. Ze doen natuurlijk allemaal gekke dingen om hem aan het lachen te maken. Maar ze lezen hem ook voor en zingen voor hem. Hij wordt bedolven onder de kusjes en knuffels dus je zou zeggen dat het alleen maar genieten is. Maar helaas, heeft hij net als zijn zussen, een beroerd slaapritme. Overdag slaapt hij steeds korte slaapjes en is dan na een half uur alweer moe, het lukt niet om in een keer twee uur achter elkaar te slapen. s'nachts slaapt hij ook geen volledige nacht door, midden in de nacht om vier uur zit ik mijn mannetje te voeden. Ook is hij in zijn slaap onrustig....maar hoe los ik dit op? Het advies van een vast ritme enzovoort ken ik allemaal wel...dus wie heeft de gouden tip? 

Nog maar een klein poosje 'loop' ik hier rond, ik lees, ontdek en ben onder de indruk van alles wat hier geschreven en gedeeld wordt. Vandaag logde ik ook even weer in en zag de win actie voor de easywalker. Wat een leuke kinderwagen...zou ik een gokje wagen? Ik kan natuurlijk altijd even meedoen,winnen doe ik nooit. Ik schreef waarom wij de Easywalker Mosey moesten winnen en ging verder met de dingen die ik op een dag tegen kom. De wasmachine even aanzetten, was ophangen, mijn zoontje van ruim vijf maanden uit bed halen en voeden. Een genietmoment dat ik hem nog steeds zelf mag voeden (na een hele lastige start, maar daarover meer in een andere blog) Aan het einde vd middag had ik de meiden van school gehaald en checkt achteloos mijn mail. "Gefeliciteerd, jij bent de winnaar" Ik dacht nog "Jaja en wat moet ik daar dan nog voor doen" Maar nee hoor ik had echt gewonnen! Een prachtige kinderwagen. Wat is dat leuk!!! We gaan er heerlijk mee wandelen met onze kleine man.....er volgens vast nog wel foto's als de wagen is binnengekomen. Hij komt pas in oktober...dus nog eventjes geduld.