Mijn zoon was bijna acht maanden, bleek ik al twee maanden zwanger te zijn van de tweede. Oeps dachten we. Niet bij nagedacht, maar natuurlijk welkom. De eerste zwangerschap was van en bijna zonder kwaaltjes. Nou deze niet! Ik werd gek van alle kwaaltjes, haha. Maar ja het hoort erbij. Rond 24 weken kreeg ik ook nog bekkenpijn. Ik had een klein buikje en niemand begreep mijn, want hoe kan dat nou? Je bent weinig aangekomen. Rond 28 weken werd ik regelmatig doorgestuurd voor een groeiecho, want ik bleek echt een kleine buik te hebben. Dan begin je toch wel een beetje zenuwachtig te worden. Het was allemaal vrij onzeker maar ik moest me niet druk maken. Ja lekker makkelijk praten! Tot aan week 39+ 4 werd ik nog doorgestuurd voor een groeiecho. Ik werd er gek van. Veel last van pijnen en dan ook nog die onzekerheid. 40 weken waren verstreken en nog niet bevallen. Ik had maar gevraagd om gestript te worden. Het sloeg aan. De volgende ochtend bevallen van een beeldschone dochter, 49 cm en 2870 gram, toch vrij klein. Dysmatuur werd het genoemd. Ik moest ook helaas een nacht blijven. Hadden ze toch gelijk tijdens de zwangerschap. Gelukkig mochten we de volgende dag naar huis en maakte ze het goed. 18 dagen oud en met m'n dochtertje naar de consultatiebureau gegaan om te kijken of ze was gegroeid. Enja hoor, ze was 52 cm en woog al 3305 gram. Ze behoorde niet eens meer tot de kleinste! Gemiddeld al. 

 Iets meer dan een jaar geleden was jij geboren, mijn mooie lieve zoon. Zo'n mooi wonder. Afgelopen jaar is zo snel gegaan, maar zo bijzonder. Klinkt heel cliché, maar we zijn zo trots op hem. Hij doet het zo goed en slaapt eigenlijk al vanaf 2 maanden bijna zo goed als alle nachten door.