Er staat een taart op tafel.

Het sleutelbegrip in mijn leven is toch wel mama, of moeder, of het Engelse mother, wat zo mooi aards en warm en krachtig klinkt. Het was het enige wat ik wilde worden als ik groot was en pas toen ik het werd voelde ik me echt mezelf. Veel te vroeg en veel te jong moest ze gaan, mijn mama. Ze wilde niet, o, hoe ze gehuild heeft, hoe ze zich verzet heeft, maar het was niet anders.