Iets waar Jo en ik echt haaks op elkaar staan. In Den-Haag is het heel normaal dat een baby van 12 weken ze meteen krijgt. Bij ons daarin tegen word het echt als aso gezien, iets wat je niet beslist voor een kind en wij zien het vaak zelfs als piercen. Een absolute NO-GO voor mij dus. 😜 Hier was ik ook meteen duidelijk in toen Joëlle het in de zwangerschap al zei.

[29-03 00:30]De verloskundige draaide om en keek ons aan, “lieve meiden ga jullie spullen maar pakken, het is begonnen.” Voor mijn gevoel stopte de wereld even met draaien, mijn lichaam werkte door en ik zag mijn handen de spullen pakken. ‘Baby kleertjes’? hoorde ik Joelle achter me vragen. “Nee dat gaat ze nu toch nog niet passen en misschien kunnen ze het nog even rekken. De hoop is tot 34 weken nu.... “ Ze legde ons uit wat er ging gebeuren en dat ons meisje een tijdje in de couveuse moest.. 

Ik had verwacht dat wanneer ze geboren zou worden, ik overspoelt zou worden door dat gevoel. Nooit heb ik getwijfeld dat ik minder voor haar zou voelen omdat ik haar niet zelf gedragen heb. Maar toen ze er eindelijk was naar maanden dagdromen voelde ik eigenlijk vrij weinig..