Ping, ping... Het scherm licht op. Een berichtje! Er zijn een aantal keuzes die gemaakt kunnen worden. Stilstaan en NU lezen, straks lezen of gewoon nu lezen. Jij koos voor dat laatste... Terwijl je jouw telefoon pakt geef je onbewust wat extra gas, in die woonwijk, waar je eigenlijk al net iets te hard reed. Het berichtje is lang en je ogen zijn op het scherm gericht, niet op de weg. Je zwenkt langzaam naar rechts, maar door het gebrek aan stoepranden merk jij dit niet op. Hier moet op gereageerd worden, op dit berichtje, en wel nu. Kosten wat kost.

Een deel van mijn dagen vul ik met het rondstruinen op internet op zoek naar tips en tricks met betrekking tot bijvoorbeeld meervoudige voedselallergieen, atypische verborgen reflux, huilbaby, hoe slaapt mijn baby door, krampjes, buikpijn bij baby, wakkertijd voor baby en ga zo maar door. Tot op heden heb ik echter nog nooit zelf een vraag geplaatst, en wel om het volgende: je leest het overal en veel; aanvallen op een oververmoeide, onzekere moeder met een baby die veel huilt, of niet slaapt, of slecht drinkt en ga zo maar door...

En daar was ik ineens mama. Nou niet ineens, maar jullie weten vast wat ik bedoel, want hoe zwanger je ook bent ;) en hoeveel je jezelf ook voorbereid op het moederschap, er is niets wat jou van te voren leert hoe het nu echt voelt als dat kleine mensje op jouw blote borst wordt gelegd en de hele wereld opeens alleen nog maar draait om hem of haar. Dus daar was ik ineens mama. Een overweldigend gevoel van liefde en beschermingsdrang overviel me en obervalt me nog steeds!