De wekker gaat. Het beloofd weer een druk dagje te worden. Mijn wekker gaat altijd veel te vroeg, zodat ik hem nog een paar keer weg kan drukken. Het is 06.45 uur. Nog donker buiten maar de dag gaat beginnen. Ik stap uit bed en loop de badkamer in. In de eerste instantie wil ik meteen gaan douchen. Als ik langs de spiegel loop kom ik tot de ontdekking dat ik gister avond mijn haar heb gewassen. Dat is niet een gevalletje: Laten opdrogen en niks meer aan doen. Dat wordt dus eerst m'n uitgefohnde afrotje temmen. Pfff.. helemaal geen tijd voor. Iedereen slaapt nog en dat wil ik nog even zo houden. Het gaat namelijk allemaal het snelst als ik niet constant. mama, mama, mama om me heen hoor. Terwijl ik beneden mijn haar zit te stylen hoor ik de eerste naar beneden komen. Het is Jack, die is heel nieuwsgierig naar wat Sinterklaas in zijn schoen heeft gestopt. Het loopt al tegen 07.30 als ik klaar ben met mijn haar. Jack moet snel douchen, ondertussen kijk ik wat hij aan moet. Iets wat niet gestreken hoeft te worden want dat ga ik al helemaal niet meer redden. Het word een voetbalpak. Als ik 300 keer gevraagd heb of hij er onder de douche vandaan wil komen is Jayden aan de beurt. Hij is vrij vandaag maar hij moet wel mee naar school. We hebben namelijk een afspraak om 08.45 met de juf. We krijgen zijn voorlopig advies te horen voor de middelbare school. Ook Jayden zijn kleren heb ik uiteraard niet klaar gelegd gisteravond. Ik sta druk in een stapel met schone was die nog niet is opgevouwen te graaien. Ik ben voor hem ook opzoek naar een voetbalpak. Doordat die stapel was zo groot is duurt het 5 minuten voordat ik het pak compleet heb. Het is 08.00 uur en ik ben nog steeds niet gedoucht. Dat doe ik in een record tempo. Als ik uit de douche stap bedenk ik me dat ik nog geen brood uit de vriezer heb gehaald. Half naakt ren ik naar beneden om vliegensvlug dat brood op een bordje te laten ontdooien. Zal mijn geluk weer zijn dat de overburen net de deur uit stappen en mij in me halve nakie voor hun ontbijt krijgen. Dat blijft me gelukkig bespaard. Ik kleed mezelf snel aan. Dat make-upje komt later wel. Het is nog ochtend maar ik kijk nu al uit naar het eind van deze dag. Ik moet het haar van de jongens nog doen en in de haast vergeet ik dat ik nog gel in mijn handen heb, in plaats van Nivea creme. Die gel smeer ik op Jayden z'n gezicht. "Mammmm, serieus???" We kunnen er om lachen. Het valt me mee dat ik vandaag niet mis grijp naar pakjes drinken of schoolkoekjes . Daarna kunnen we eindelijk het pand verlaten. Op naar school. Jack breng ik snel naar z'n klas vervolgens gaan Bas, Jayden en ik naar de afspraak met de juf.

Op de beker; Life is a party. Maar natuurlijk niet altijd en dat het leven niet altijd een feestje is heeft iedereen sowieso door de corona wel ontdekt. Sterker nog er kunnen geen eens feestjes gevierd worden. Uiteraard zijn er nog 1 miljoen andere dingen die roet in het leven kunnen gooien, dat weet ook ik helaas maar al te goed. Ik ben zelf niet echt een "bij de pakken neer zitter" en probeer bij tegenslagen toch wel snel weer m'n schouders er onder te zetten.

Begrijp me absoluut niet verkeerd, want iedereen doet het op zijn of haar eigen manier. Opvoeden. Dat neemt niet weg dat je er nooit wat van mag vinden, er iets over zeggen is een tweede. Dat ligt meestal wel gevoelig. 

Ja oké, leuk zo'n blog schrijven maar het kan er natuurlijk niet maar bij 1 blijven. Dat is ook helemaal niet de bedoeling, want tijdens het schrijven van mijn eerste blog kwam ik tot de ontdekking dat het, buiten dat het leuk is, ook nog is ontspannend werkt. Er volgden allemaal leuke reacties dus er ontstond een beetje een druk. Want ja, waar ga ik het de volgende keer over hebben. Wat doe ik eigenlijk op een dag of in een week. Vinden andere dat wel interessant om te lezen!? Vandaar dat ik voor iets veiligs koos en voor vele denk ik wel herkenbaar.

Ik ben Zaraida en ik ben 33 jaar. Ik ben al 15 jaar samen met mijn partner. Samen hebben wij 3 kinderen.