Zoals als vele wel weten zijn wij al ruim een jaar zoekende met het slapen van Josefien. Alles hebben wij al uit de kast getrokken, maar weinig dingen werken.

Slapen , Zo niet Josefien haar hobby.

Vandaag krijgen we de sleutel van ons nieuwe huis. De start van een nieuw hoofdstuk in ons leven, van nieuwe herinneringen maken samen.

Dit kleine meisje heeft het zo goed gedaan afgelopen weekend. We gingen een weekendje weg en Ik ging het weekend in met de veronderstelling dat ze veel om me heen zou hangen en dat ze het spannend zou vinden maar ze ging dus gewoon haar eigen gang🥳.

DANKBAAR💕

Iedere maand werd alles uit de kast getrokken voor de zoveel maanden foto. Waar het in het begin nog makkelijk ging werd het steeds meer een uitdaging en bleef mevrouw niet meer zitten of liggen. Steeds meer attributen werden gebruikt om Josefien maar aan het lachen te krijgen. Elke keer lukte het maar stond het zweet wel op me rug 😅. Bij 11 maanden riep ik gelukkig is het bijna klaar want ja als je eenmaal bent begonnen wil je zo een reeks wel afmaken.

Dit kleine meisje is morgen alweer 1 jaar. En wat voor jaar was dit.

Ik dacht altijd dat ik dat wel kon me baby in slaap laten huilen, maar niets is minder waar. Al drie dagen ben ik ruim 1,5 uur bezig om Josefien te laten slapen. Eerste avond dacht ik misschien heeft ze wel pijn en huilt ze daarom. Ze huilt wel vaker maar dan loop je een paar keer terug om haar speentje te geven en uiteindelijk valt ze dan wel weer in slaap alleen nu wilde ze haar speen ook totaal niet. dus hop uit bed en nog even lekker bij ons zitten. Praatjes had mevrouw meteen. Uiteindelijk viel ze op me arm in slaap. Dus toen het de 2de avond weer hetzelfde gebeurde dacht ik je gaat niet uit bed. Dan maar bij haar op de kamer blijven. Zodat ze me wel hoort. Je raad het al na drie kwartier zat mevrouw toch weer bij ons en zat ze hele verhalen te vertellen. Terug leggen na een kwartiertje was ook echt geen optie. Meteen huilen was het dan weer. Niet heel zachtjes maar echt overstuur. Dus maar naast me in bed. De derde avond meteen weer huilen nadat ze in bed lag. Dit keer dacht ik er is niks aan de hand dus je kan best wel even huilen dan kom ik over 5 minuten weer kijken. Huilen werd gillen om vervolgens totaal overstuur te worden. Na 5 min troosten speentje en weer weg. Meteen weer overstuur. Pfff dit ga ik niet volhouden. Dus dan maar ernaast zitten. Boos was ze echt enorm boos. Denk dat op dit moment alle buren haar wel hebben gehoord. Dat er niemand heeft aangebeld is een wonder zo tekeer ging ze. Uiteindelijk dan maar naast me in en als ze slaapt leg ik haar wel over. Vrij snel werd ze rustig en hield ze me stevig vast. Enorm na snikkend is ze in slaap gevallen en kon ik haar overleggen nadat ze rustig was. Heb nog

Pfff het corona virus heeft zo een impact op iedereens leven. Vakanties worden afgezegd, feestdagen vier je alleen met je gezin of in een hele kleine groep en het vieren van verjaardagen is ook niet meer zoals het zou moeten zijn.