Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets geplaatst heb, maar ik dacht laat ik even een update geven.

Inmiddels ben ik alweer 6 weken moeder en ja...dat went snel, maar dat is niet waar ik met de titel op doel. Ik heb het over de ontwikkeling van mijn kleine meisje. Het lijkt nog maar kortgeleden dat ik haar voor het eerst vast mocht houden. Daar was ze dan, een klein meisje, totaal afhankelijk van ons.

Toen ik wist dat we een meisje zouden krijgen, was het eerste wat ik zei: ik hoop dat ze niet te veel op mij lijkt. Dat klinkt natuurlijk raar, want de meeste moeders vinden het heerlijk. Tuurlijk vind ik het leuk als Lily een beetje op mij lijkt, maar er zijn bepaalde karaktereigenschappen die ze misschien beter niet kan overnemen van haar moeder.

Ja, ja en dan ben je ineens moeder. Het leven draait om luiers, flessen, voeding, slapen, wekkers en alles bijhouden. Het valt mij tot nu toe nog best mee. Tuurlijk is alles anders, slapen we minder en hebben we veel meer was, maar wat er gezegd wordt is echt waar... uiteindelijk vind je jouw kind de knapste en heb je er alles voor over. Hier dus een heel tevreden gelukkige moeder! ????❤ In andere blogs zal ik vertellen over de bevalling en weer langzaam terug in vorm komen!

Wandelen met de kinderwagen... in eerste instantie vond ik het nogal een opgave. Alles meenemen, dochter in haar jas krijgen, waarbij ze uiteraard niet van plan was om mee te werken. Maar eigenlijk is het heerlijk. Ik lekker in beweging, Lily heel snel in slaap als we eenmaal onderweg zijn...en wat betreft die jas? Hoe meer we hem aan en uit trekken, hoe beter het gaat. Gewoon een kwestie van wennen.

En toen was onze kleine meid al 3 weken. Deze week de eerste week zonder papa thuis. Dat was wel even wennen voor mij. Ineens kan je de taken niet meer verdelen en droeg ik zelf de zorg voor Lily. Daarbij kwamen deze week ook die verschrikkelijke buikkrampjes. Hartverscheurend gehuil en weinig kunnen doen, het is dan wel heftig! Soms vraag ik me dan ook af: Doe ik het allemaal wel goed? Dit hoort denk ik bij het beginnend moederschap. Ook vermoeden we verborgen reflux, dus we zijn op advies van de dokter het eten van Lily nu aan het indikken. Moeder zijn is superleuk, maar makkelijk is het zeker niet. Ondanks alles is het toch wel heel erg genieten! 

Goedemorgen, de eerste weken vergat ik echt een beetje voor mijzelf te zorgen. Vergeten te ontbijten of er moeilijk de tijd voor kunnen vinden. Heel eerlijk dacht ik voordat Lily er was...hoezo geen tijd, zoveel doet een baby niet. Inmiddels ben ik er wel achter dat ze je flink bezig kunnen houden. Iedere ochtend zorg ik er voor dat ik een lekker en gezond ontbijtje maak. Wanneer ik het op heb varieert alleen nogal. Soms kan ik in alle rust eten en soms staat het er al ruim 2 uur. O ja, tijdens mijn zwangerschap dronk ik bijna geen koffie meer en had ik er op een gegeven moment ook geen behoefte aan. Nu mag de koffie 's morgens niet meer ontbreken (hallo, slaapgebrek)...en veel water, want iedereen weet het: Stay hydrated! Lily ligt te slapen, dus ik ga ontbijten!