Vanuit mijn bed kijk ik naar mijn man die samen met de verpleegkundige onze zoon aan het verschonen en temperaturen is. Ik merk dat ik mij niet zo lekker voel en geef dit aan bij de verpleegkundige. Ze controleert mijn bloeddruk, hartslag en alle infusen. Alles lijkt in orde te zijn maar toch voel ik me niet lekker. De angst slaat me weer om het hart en ik dring er op aan dat ze de gynaecoloog roept. Binnen een kwartier staat hij aan mijn bed. Ook hij controleert mijn vitale functies en vertrouwt het niet. Al gauw wordt mijn bed opnieuw platgelegd en word ik naar de afdeling verloskunde gebracht. 

Het is 9 mei, de dag dat ik ben uitgerekend van ons eerste kindje. Ik heb best een prima zwangerschap gehad, ik genoot van alle schopjes en mijn bolle buik. Met 33 weken heb ik even in het ziekenhuis gelegen vanwege een nierbekkenontsteking en lichte nierstuwing, gelukkig knapte ik na een paar dagen antibiotica weer op. Ook met 36 weken mocht ik mij melden op de afdeling vanwege een wat hogere bloeddruk en veel harde buiken. De verloskundige had het vermoeden dat ik zou gaan bevallen, gelukkig bleef ons kleintje zitten en mochten we weer naar huis toe. Vandaag moeten we naar de verloskundige voor de 40 weken controle. Mijn man komt lekker op tijd thuis van zijn werk en samen gaan we op ons gemak naar het ziekenhuis toe. Omdat we zo vroeg zijn drinken we samen wat in het restaurant en zitten we wat te dollen over het feit dat we vanavond misschien wel weer terug mogen komen voor de bevalling. Tijdens de controle vraag ik de verloskundige mij te strippen. Omdat ik voldoende ontsluiting (2 cm) heb en mijn baarmoedermond al wat is verweekt, doet ze wat ik vraag. Het strippen zelf vind ik hooguit wat ongemakkelijk maar gelukkig niet pijnlijk. We plannen de inleiding voor de zekerheid met 41 weken omdat de gynaecoloog mij niet langer wil laten lopen. Na het consult lopen mijn man en ik op de gang en ga ik nog even plassen. Ik verlies wat bloed en merk dat ik veel harde buiken heb, ik probeer mij nergens op te verheugen maar hoop stiekem toch dat het nu echt gaat beginnen.