* ELF * AUGUSTUS * TWEEDUIZENDZESTIEN *

Bevallingsverhaal Mason

Aangezien het een trend is om bevallingsfoto's te plaatsen en hierbij een blog te schrijven, wil en kan ik natuurlijk niet achterblijven.

Mijn bevallingsverhaal is eigenlijk erg kort en bondig (dacht ik toen ik begon met schrijven van deze blog), onze eigenwijze man was niet van plan te draaien en wist dus de juiste uitgang niet te vinden (hopelijk over 18 jaar wel ;-)). Het werd een geplande keizersnede want een draaipoging of het bevallen van een stuitligger zag ik niet zitten. Het voelde beide niet goed. Voordat je een operatie ondergaat wordt je gescreend, hierbij moet je 2 contactpersonen opgeven. Ik had natuurlijk als eerste Jordy (mijn vriend) en als tweede had ik mijn zus op het lijstje gezet. De datum wilden we voor ons zelf houden, alleen Jordy's broertje en moeder waren op de hoogte ivm de oppas voor Vajèn.

11 juli was het dan zover, ik zou om 12.30 in het ZGT Almelo moeten zijn. Die ochtend rond 8.15 had ik twee gemiste oproepen van een anonieme beller, na het beluisteren van de voicemail bleek het een telefoontje van het ziekenhuis te zijn. Ze hadden mijn vriend ook al gebeld en mijn zus ook want daar hadden we een whatsappje van. Wij schrokken allebei; "het zal toch wel doorgaan vandaag"?! Ik belde meteen Almelo en Jordy belde meteen mijn zus. Mijn zus hadden we als eerste te pakken. Zij wist niet waarom ze gebeld hadden, alleen dat we terug moesten bellen (gelukkig maar want ze wist niks van vandaag ;-)). Het ziekenhuis hadden we ook vrij vlot te pakken, ze vertelde ons dat we eerder konden komen, 11.15. Oke, top prima, maar dan moeten we nu wel uit bed, hihi!

Toen we onze dochter uit bed haalde, was ze erg warm. Tuurlijk, goede timing altijd met die peuters. Ze heeft die ochtend heel even praatjes gehad maar werd al snel erg hangerig en ze had hoge koorts. Ze spuugde me nog even onder voordat we weggingen en viel daarna als een blok in slaap op de bank. Met het gevoel dat ze bij haar oom in goede handen is vertrokken we naar het ziekenhuis.

Aangekomen in het ziekenhuis en ons gemeld te hebben werden we naar een kamer gebracht. Hier bereiden ze alles voor, ze maken eerst een CTG en vervolgens brengen ze het infuus en de katheter in. Nou, die katheter was geen pretje kan ik jullie vertellen. Constant het gevoel dat je moet plassen en flinke blaaskrampen. Gelukkig kan ik mij de echte weeën bij de bevalling van Vajèn nog herinneren en dit was daarbij natuurlijk een peulenschil.

Pas anderhalf uur later nadat de katheter ingebracht was werden we opgehaald. Met bed en al werd ik door de gangen gereden naar een andere afdeling. Hier checken ze alles nog een keer voordat je naar de O.K. wordt getransporteerd. De verpleegkundige die je de gehele tijd bijstaat maakt zich klaar voor de O.K., ook Jordy moet een mooi pakje, klompen en een leuke mutsje op.

Ik word naar de O.K. gereden en moet overstappen op een soort van harde plank. De anesthesist staat klaar om de ruggeprik te zetten, Jordy mag alleen bij dit moment niet bijzijn. Mij wordt verzocht goed ontspannen voorover te zitten waarna mijn huid eerst voor verdoofd wordt, daarna wordt de ruggenprik gezet. In mijn geval piece of cake, geen pijn ervaren. Langzaam worden mijn benen warm en zijn ze verdoofd. Ik mag liggen, er wordt een doek voor mij gespannen en voor beide armen krijg ik een armsteun. Jordy mag de kamer in en komt naast mij zitten, wat gespannen kijken we elkaar aan; het is zover! De gyneacoloog stelt zich tussendoor nog even voor en al gauw daarna beginnen ze.

Je voelt wat geduw en getrek en wacht gespannen af. Na 10 minuten wordt het blauwe doek voor mij weggehaald en kijken we door een plastic doek, wat zien we daar? Twee billen steken al uit mijn buik en vrij vlot komt ook het hoofdje er achter aan. Meteen zet ons lieve ventje het op het schreeuwen, tranen rollen over mijn wangen. Dat is toch het fijnste geluid in de wereld, het allereerste huiltje van je kind, een gerust gevoel, hij is in orde.

Hij wordt gelijk overgebracht naar een verwarmde tafel, hier wordt hij nagekeken door een kinderarts. Alle controles zijn goed en Jordy mag de navelstreng nog verder afknippen. Onze kleine Mason is geboren. Mason wordt bij mij gelegd en we bekijken hem goed, wat is hij mooi! Na een kwartier vasthouden krijg ik behoorlijke hoofdpijn, Jordy neemt het over en ik krijg paracetamol toegediend, dit helpt gelukkig vrij snel. Ondertussen zijn ze druk bezig om mij dicht te maken.

Wanneer alles op de O.K. klaar is worden we teruggebracht naar de afdeling. Hier krijg ik een morfinepompje voor de pijn. We genieten samen van de eerste momenten van Mason, heerlijk rijk gevoel.

Vajèn is helaas te ziek om aan te komen, dit plannen we voor de volgende dag in. Gelukkig ook maar want ik zelf werd ook erg misselijk van de morfinepomp en lag aan het einde van de dag als een witte pier in bed, ik had nog maar weinig puf en wilde het liefst gewoon slapen.

Die nacht verloopt rustig en heb ik het pompje zo weinig mogelijk gebruikt. Mason lag heerlijk naast mij hamstergeluidjes te maken, dejavu gevoel van de eerste nacht met Vajèn.
De volgende dag kwam mijn lieve meisje haar broertje bewonderen, wat een warm gevoel geeft je dat als moeder. Ze was meteen gek op hem, de kraamverzorgende van het ziekenhuis pakte het ook zo leuk op. Ze gaven ons eerst even de tijd samen en daarna mocht Vajèn helpen bij het verschonen, meteen poep aan haar handen, gatsiedakkie mama, haha!

Wat een rijkdom. Ik zit ook op een super zoete wolk want onze Mason is tot nu toe echt een heerlijk tevreden ventje die alleen huilt bij honger en het verschonen van z'n luier.

We genieten maximaal, een heerlijke kraamtijd met mijn lieve gezin.

-------------------------------------------------------------------------------------------

- P.s. Voordat ik begon dacht ik met 10 regels wel klaar te zijn, oeps!