Ik weet het nog als de dag van gister. Het was maandag 8 april 2019 (ik ben dan 26 jaar oud), mijn autismebegeleidster was net weg en er knaagde iets aan mij. Mijn menstruatie bleef al ruim een week uit, terwijl ik in de stopweek van mijn pil zat. Het duurde soms wel 2 of 3 dagen, maar een week? Nee, dat was nog nooit gebeurt. Meer als een soort van bevestiging voor mijzelf dat ik heus niet zwanger kon zijn, kocht ik een zwangerschapstest. Bij thuiskomst ging ik eerst nog even met onze 4 maanden oude pup Lucy naar buiten voor een wandelingetje. Zij werd opgeleid tot psychosociale hulphond voor mij, dus ik oefende nog wat basisvaardigheden met haar en ging weer naar huis. We woonde toen twee hoog, dus hup, Lucy op mijn arm en de vijf trappen op naar boven. Bij thuiskomst lag daar die test nog. Geen idee hoe zo'n ding werkt, dus eerst maar even de gebruiksaanwijzing gelezen, plasje gedaan en het strookje in het potje, nu was het wachten..