Hoe ik echt wakker werd uit de narcose en wie er op dat moment bij mij waren weet ik niet precies meer, maar wat ik meteen dacht was ´wat krijgt de baby, onze zoon, te eten?´ Ik was van plan om borstvoeding te geven en wilde dat nog steeds blijven doen.

Het is woensdag en vandaag zijn we ruim 34 weken zwanger. Een normale werkdag zoals altijd. De dag vordert rustig. Na de laatste vergadering vertrek ik naar huis. Bij thuiskomst lijkt het alsof mijn vliezen breken, maar het is geen vruchtwater maar een hele hoop bloed. Mijn man en ik schrikken ons kapot en bellen de verloskundige. Welke meteen een ambulance belt. Ondertussen voel ik de bewegingen van de baby goed in mijn buik. Gelukkig!

Tijdens mijn eerste bevalling ging alles snel, heel snel (hierover zal ik later een blog plaatsen). Met spoed werd ik door de ambulance naar het ziekenhuis gereden en later werd met spoed ons eerste kindje gehaald. Wat ik miste, omdat alles zo snel ging en ik dus geen vluchttas klaar had staan waren een aantal praktische zaken. 

Afgelopen week zijn we weer voor een groeiecho naar het ziekenhuis geweest. Zelf stond ik redelijk nuchter in een tweede zwangerschap, maar nu alles niet loopt zoals het hoort vind ik het erg onzeker en spannend. 

Mamaplaats vroeg me recent om voor hen te gaan bloggen. Hier heb ik een tijdje over nagedacht. Meer ook waar ik over zou kunnen bloggen en wat interessant zou kunnen zijn om te lezen. Uiteindelijk heb ik besloten om te starten.