“Mama ik ben gewoon hier hoor, ik ging even met dit meisje mee naar haar huisje”. Wat een opluchting! We waren een midweekje weg en we waren bezig met het uitpakken van de spullen. Ik was in de veronderstelling dat mijn partner wel wist waar ons zoontje was en dat ik op mijn gemak kon uitpakken. Zo gaat het namelijk altijd, een soort automatische afspraak of zo: hij zet de tassen weg en ik ruim ze uit. Aangezien hij de tassen al netjes voor ons huisje had gezet, dacht ik dat hij de kinderen in het vizier had. Enfin, ons zoontje was dus toch op eigen houtje een rondje gaan fietsen. Iets wat hij nog niet eerder gedaan had. We schrokken dus behoorlijk toen we hem ineens niet meer zagen! Even voor de goede orde: ik heb het over een paar minuten, geen uren natuurlijk… (: maar goed, dat maakte het niet minder spannend! 

Zo, mijn eerste blog. Voorlopig nog even anoniem, kijken hoe het bevalt. Een soort online dagboek waar je tips, adviezen en feedback van andere mama's kunt krijgen. Mama's die waarschijnlijk veel zullen herkennen van wat ze hier op dit platform lezen. Dat is een beetje het beeld / de verwachting die ik van Mamaplaats heb. Klopt dit? Ik ben erg benieuwd!