Een van de vele valkuilen als liefouder is dat je je wilt bemoeien met de opvoeding van je liefkinderen. Alleen is dit niet de verantwoordelijkheid van een liefouder.  Uitzonderingen nagelaten dan. Ik hoor en lees vaak dat liefmoeders hier moeite mee hebben. Ik kan je vertellen, ik heb hier geen moeite mee. Ik vind dat ik als liefmoeder vooral moet zorgen voor de kinderen en niet opvoeden. Maar, wat is nou het verschil tussen opvoeden en zorgen? En wat zijn hiervan de voordelen?

Mijn dochter is het mooiste meisje dat er is (cliché, maar ze is echt een beauty). Mijn kinderwens is in vervulling gegaan met haar komst. Ik heb altijd al een kindje gewild, mijn bloed, mijn mini versie, gewoon, van mij. Dit is dan ook een mooi geschenk. Ondanks ik mijn leven in eerste instantie anders had willen zien lopen, zou ik het voor mijn kind niet anders willen. Ze start haar leven met drie grote zussen, ofwel drie extra moeders. Zonder dat ik wat van de meiden verwacht of vraag, wordt de kleine meid getroost, opgepakt en geknuffeld. Oké, soms wel mega handig als ik sta te koken, de deurbel gaat, ik aan het face timen ben met mijn moeder en de kleine huilt.