Afgelopen woensdag 17-4 mocht ik mij om 10:20 melden. Wat een ontzettend nare tijd maar goed de jongens gingen op school reisje dus dat was wel heel leuk dat papa ze kon uitzwaaien. Ik ging even relaxen in bad. Normaal nooit honger maar vandaag extreem haha maar ik mocht niks. De tijd tikte langzaam door. Rond 9:45 gingen we richting het ziekenhuis. Aangekomen melden bij de receptie en daar werden we opgehaald door de gastvrouw die mij na de afdeling bracht. Om 12:00 gingen ze me suiker nog keer meten want ik heb medicatie voor de suiker wat op te krikken maar die mag ik natuurlijk niet innemen en was me suiker vrij laag waardoor ik geen rust pilletje mocht. Hè jammer. Gelukkig bleef me man tot ik weg mocht. Dus had wel beetje aanspraak. Helaas was de suiker verder gezakt. Me bloeddruk is ook vrij laag maar daar maakte ze zich niet zo’n zorgen over. Ik ging richten de kamer voor het infuus. Daar heb ik nog even 45 min geleden gezellig gekletst met de dokter. 🧑‍⚕️ haha. En toen mocht ik rond 12:44 na de OK. Ik werd ok 14:15 weer wakker ik zal in me volgende blok het verloop vertellen. 

Na de operatie toen ik thuis kwam ben ik meerdere keren te me man gezegd dat het me zo erg tegen was gevallen omdat ik zoveel pijn had nog. Dinsdag na de operatie wil ik van de bank af om lekker op bed te gaan liggen. Ik had heel tijd 1 knel punt in me rug wat niet lekker zat. Ik sta op en draai me om om na boven te gaan en het schiet me toch onder in de rug. Nog nooit zoveel pijn gehad. Tranen vloeide over me wangen. Wist niet waar ik het zoeken moest. Met veel pijn en geschreeuw ben ik boven gekomen. Ik kon amper op de wc zitten zo’n pijn. 🤒 maar goed he wie weet trekt het weg. Maar helaas einde van de week toch even zh gebeld om te overleggen. Mevrouw u moet echt geduld hebben er is zoveel gebeurd. Dat weet ik maar het voelt niet goed. Kijken het even aan anders bel volgende week terug. Uitgeput van de energie dus laat maar kan praten als brugman. De week er weer op gebeld en toen had ik een super lieve vrouw zelfde die ik in de voorgaande blogs ook al had benoemd ze had een telefonisch consult met de chirurg geregeld. Helaas belde de volgende ochtend op dat hij ziek was. Dat kan natuurlijk gebeuren. Zijn secretaresse belde op, nam mij wel heel serieus maar weer kreeg ik te horen dat ik geduld moest hebben. Inmiddels had mijn man al een papegaai geregeld voor aan bed want ik kan niet eens uit bed 🛌 komen. Als ik van de bank wil komen moeten ze me met 2 handen vast houden. Tranen heb ik gelaten dagelijks omdat ik niet wist waar ik het zoeken moest. Eindelijk 18-1 afspraak met chirurg. Elke week gebeld of het eerder kon. Nee helaas mevrouw heb geduld.. kwam binnen hij zegt waar zit de pijn precies. Ik zeg daar en daar, hij zegt je zult toch geen nieuwe hernia hebben. Dat kunnen we alleen zien als we een scan met contrastvloeistof maken. Top eindelijk actie dacht ik. De volgende kwam de oproep 1-3 -2024… nee dit moet een geintje zijn. Ik belde na de radioloog maar helaas het was waarheid, ze hebben mij op de spoed lijst gezet. Maar die kwam natuurlijk niet want er viel niemand uit. Nou wachten en wachten tot 1-3. De dag was daar. Mijn man ging met mij mee. Die steunt me door dik en dun. Zonder hem had ik dit niet getrokken. Foto’s en mri scan. Na 45-60 min was ik klaar met de mri. Maar toen kwam ik dus niet meer omhoog. 2 lieve vrouwen die daar werken hebben mijn geholpen. Toen mocht ik nog even door om een foto te maken. In de avond thuis deed ik inloggen in mijn dossier. Ja hoor Bam ik had een zenuw in de verdrukking zitten, abcessen en ruggenwervel ontsteking. Het eerste wat ik dacht is dat en nu? Weer opereren? Nu wachten tot donderdag want dan belt die pas? Op zondag kreeg ik zoveel pijn dat ik het ziekenhuis een e-consult heb gestuurd met de vraag na andere medicatie. In de ochtend daarna kreeg ik al snel bericht dat ik direct aan de antibiotica moest. Chirurg deed erg laks aan de lijn op de donderdag en zei dood leuk we gaan je weer open snijden. Maar over ontsteking en abcessen hoorde ik niks. Volgende dag na de huisarts om is de mening van een andere chirurg te horen. 2 weken laten kon ik terecht.

De dag is aangebroken. Mijn vader komt vroeg bij ons om de kindjes na school te brengen. We brengen onze jongste dochter na de opvang en we rijden door na het ziekenhuis. De spanning zit er goed in. Maar we gaan ervoor dat het juist beter gaat worden 🙏.. ik werd na de afdeling gebracht en daar mocht ik me mooie schort aantrekken en toen in bed want ik kreeg een tabletje waar je suf van word en dan mag je niet meer uit bed. Nou daar lag ik. Ik zei tegen man lief ga ma na huis want ik word toch zo opgehaald. Nog geen 20 minuten later mocht ik mee. Ze brachten me na de kamer waar je infuus krijgt. Brrrr wat had ik het koud. 5 keer mis 

Vandaag was de dag dat de neuroloog mij terug belde over de mri die hij besproken had met de chirurg 🧑‍⚕️. De chirurg had aangegeven dat opereren zeker een optie was. Fijn omdat te weten maar ik vulde aan. Ik heb corona gehad en nu lijkt het alsof de pijn stukken minder is dus als je het goed vindt stel ik het even uit. Heel begrijpelijk zei de neuroloog. Mocht het veranderen bel ons dan asjeblieft, dat doe ik. 

Het was ongeveer midden 2022 en ik kreeg weer klachten. Rugpijn met uitstraling naar mijn been. 🦵 ik probeerde het een beetje te negeren want ik dacht misschien zit dit wel tussen mijn oren. 👂 maar na een aantal dagen dacht ik Hmm dit zit niet tussen mijn oren en toch besloten een afspraak te gaan maken bij de huisarts. Ik had een vervanger want mijn eigen huisarts was afwezig. Geen probleem. Ik deed mij verhaal en ze luisterde aandachtig. Mijn vraag was mag ik asjeblieft een nieuwe mri scan want ik weet het gewoon bijna zeker. Ze heeft me even na gekeken waar de pijn zat en waar het na toe straalde en ze zij meteen ik ga een mri scan voor je aanvragen. Wat fijn er wordt meteen na mij gestuiterd. Ik was vrij snel aan de beurt voor een mri scan. Fijn. Ik ging er na toe op een donderdag. De scan duurde ongeveer 20 minuten. Het zat erop en kan na huis gaan. Ik had een week later een afspraak bij het  rugcentrum. Aansluitend daarna een afspraak met de neuroloog. Aii die neuroloog die ik heb vind ik niet zo’n toffe vent maar goed het is zo. Maar toen werd ik gebeld dat wegens omstandigheden die dag niet door kon gaan of ik een dag later wou komen. Prima. Toen had ik ook een andere neuroloog dus een win win situatie😀. Dag van de mri kon ik in de avond natuurlijk de uitslag al zien online. En ja hoor mijn vermoeden was juist. Ik had weer een dubbele rug hernia op l4/l5. Ik wist het. Paar dagen later moest ik na het rug centrum. Ik kreeg allerlei onderzoek . Auw auw auw wat een pijn had ik naderhand. Ze wist de uitslag van de mri niet want dat zal de neuroloog met mij bespreken. Mijn man was gelukkig met mij mee. Ik was optijd klaar dus had nog tijd over. We gingen even koffie drinken voor we aan de beurt waren. We zaten weer in de wacht kamer en toen werd ik geroepen. Wat een fijne man. Echt nog nooit zo’n fijne neuroloog gehad. Hij zegt voor ik de uitslag met je bespreek wil ik weten waar je pijn hebt en wat je klachten zijn. Daarna zei die je wist het al hè. Je hebt idd dubbele hernia. Jup ik wist. En nu? Wat wil je? Pijnpoli zie ik niet zitten want heb ik helaas geen baat bij gehad. Hij wou gaan overleggen met de chirurg om te kijken of hij dit opnieuw kon opereren. Ik moest even geduld hebben maar had ik voor me zelf ook de tijd om na te denken of ik een nieuwe operatie wou. Ik had 3 weken later een nieuwe afspraak met hem. Morgen meer..

Na enkele weken na me herstel van de trombose en longembolie was daar het moment voor de volgende injectie.. pff wat was ik zenuwachtig want dit was de injectie dat je even niet meer kan lopen 🚶 alleen het idee er bij al. Maar goed als het maar resultaat bied. Mama ging vandaag met mij mee. Die nam veel puzzel boekjes mee om de tijd vol te maken. Mevrouw u mag komen. Al snel was ik aan de beurt. Je moet op je buik liggen en dan gaan ze de plek zoeken waar de injectie komt en dan spuiten ze het er in. Best interessant want je kan met een camera 🎥 mee kijken. Ik kon precies zien hoe ze met de naald 💉 tussen me wervels gingen. En toen zat die er in. Je word rustig terug gedraaid daarna en kom je in een speciale stoel te zitten die je zelf kan bedienen. Hier mag je verlopig niet uit want je kan even niet lopen. Het moet in werken. En dat duurde al een tijdje.. toen moest ik plassen.. ik werd met stoel en al na de wc gebracht. Ik moest na de invalide wc 🚽 want mijn benen werkte nog niet mee. Best gek idee dat je benen niet kan voelen. Toen ik terug was van de wc moest ik nog even blijven. Ik gok dat ik met 3 uur na de injectie weer terug na huis mocht. Maar alleen lopen 🚶 mocht zeker niet want het gevoel kon nog even weg vallen. Maar ik was al blij dat ik lekker na huis mocht. Toch fijner.. ik merkte bij deze injectie gelukkig wel verschil na enkele weken. Me rug zal altijd zwak blijven maar de pijn in de benen 🦵 was zo goed als weg. 

Zoals ik in de vorige post al aangaf ging het na een tijdje toch niet zo lekker. Ik voel me niet goed. Erg veel pijn in mijn been. Toch weer afspraak gevraagd bij de neuroloog. Ik mocht vrij snel komen. Ik werd helemaal onderzocht maar ook de neuroloog vertrouwde het niet. Misschien toch even een nieuwe mri scan maken. Zo gezegd zo gedaan. Ik kreeg een mri scan met vloeistof zodat ze alles goed konden zien. Na de mri scan kreeg ik binnen 1 week de uitslag. Wat ze zagen was dat ik geen nieuwe hernia had maar wel littekenweefsel wat de zelfde klachten gaf in het been. Wat is hier aan te doen? We kunnen je een injectie geven om te kijken wat dit met de pijn doet. Prima. Het lijkt me niks maar met pijn lopen is helemaal niks. Ik kreeg binnen 2 weken een een injectie. Je word als waren opgenomen als dag opname omdat ze niet weten hoe je op de injectie reageert. Dit was een injectie voor korte duur. Om te kijken of dit effect gaf. Ik mocht nu gelukkig snel mee na huis. En ook had ik er een goed resultaat bij. Zodra de pijn terug kwam dan kreeg ik een nieuwe injectie voor langere termijn. Maar helaas ik werd kort daarna helemaal niet lekker. Dik onderbeen en veel pijn. Het was een zaterdag. Mijn gevoel zei dat ik trombose had. Maar ik ben natuurlijk geen dokter. 👩‍⚕️ . Toch de huisartsenpost gebeld en overlegd. Mevrouw u kunt beter even langs komen. Prima doen we dat. Ik had een bijzondere dokter die me ook niet serieus nam. Hij zegt mevrouw u heeft 4de teen pees ontsteking. Uehmm wat heb ik. Nooit van gehoord. Ik geloofde het niet. Maar meneer beleef volhouden. Prima dan maar na huis. De week die volgende ben ik bij de huisarts geweest en die vertrouwde het niet in liet mij bloedprikken. Hmm de waardes waren hoog. Ik ga je aanmelden bij de spoed en dan gaan ze echo maken van u kuit. Prima eindelijk werd ik serieus genomen. Ik na de spoed. Wachten wachten wachten en toen echo. Mevrouw we kunnen geen trombose been vinden. Kom volgende even terug voor een nieuwe echo. Prima. Geen interactie niks. Niet vast spuiten uit voorzorg helemaal niks. Bijzonder vond ik dat. Maar oké ik ben geen arts. Het was zondag en dan was het altijd voetbal dag bij ons. Maandag had ik gesprek bij de huisarts. Ik zeg tegen me vader in de avond papa ik ben toch benauwd. Druk op de borst en ga zo maar door: hij zegt ik breng je nu nog naar het ziekenhuis. Ik zeg ben je mal. Morgen heb ik gesprek bij de huisarts. Ik zeg neem wel paracetamol in en probeer dan lekker te gaan slapen. 💤 volgende ochtend om 8:30 afspraak huisarts. Verhaal verteld. Mevrouw u gaat wachten in de wachtkamer ik te bellen met het ziekenhuis. Oké.. 20 minuten later riep die me binnen.  Heb je al wat geregeld wie er met je mee gaat? Uehmmm nee is dat nodig? Ja u kunt echt niet alleen gaan. Oh shit. Mama moet oppassen? Ik bel papa. Enige wat ik hoor is godverdomme en de rest haha. Die wist natuurlijk al genoeg. Die is als een malloot na huis gereden. Hup in de auto na de spoed. Meteen weer bloedprikken. En werd zo opgehaald voor longfoto. Na de foto werd ik opgehaald voor een echo. Papa bleef in de wachtkamer. Ja hoor Bam. Het was meteen raak. Ik had trombose. Ik roep het al 2 weken en nu vecht ik tegen me dood?  Wat was ik benauwd. Het leek wel of ik werd overreden door een heftruc zo’n pijn. Foto’s waren ook niet goed. Duidelijk longembolie te zien. Mevrouw u word opgenomen voor 3 dagen. Meent u dit? Ja we gaan direct starten met medicatie. Ja hoor waarom werd er niet na mij geluisterd. Nu lig ik hier.. 👈 🏥. Uiteindelijk kwam er een gezellige man bij mij op de kamer liggen en we hebben wat afgelachen. We kregen zelfs waarschuwing dat we wat rustiger moesten doen want de hele afdeling had last van ons. Oh oeps. Hahah. Ik knapte langzaam op. Wel veel pijn op de borst en in me been maarja dat was logisch natuurlijk. Na 2 nachten mocht ik lekker na huis. Mama had lekker de tafel gedekt met lekkere broodjes. Me nichtje nam me mee na huis want ze was toch op dat moment zelf in het ziekenhuis voor behandeling. Hoe fijn 😊.. ik had nog een lange tijd te gaan om te revalideren. Continu bloedprikken en dan kreeg een lijst met medicatie hoeveel tabletten ik elke keer moest gaan slikken. Ja het is niet zomaar iets en je mag echt niks verkeerd nemen. Na weken werd het wat minder. Na een half jaar mocht ik stoppen met spuiten en werden de tabletten afgebouwd. Ik ben er goed van opgeknapt maar toch hebben me longen wel een klap gehad. Heb gauw pijn op de borst bij inspanning, mijn kuit is altijd dikker gebleven. Maar ik mag in de handen klappen dat ik nog rond loop. In mijn volgende blog vertel ik over de volgende injectie in me rug 💉 

Eenmaal thuis aangekomen door de sneeuw eerst even bijkomen op de bank. Best eng als je net bent geopereerd en door een lading sneeuw na huis moet❄️❄️.. Eerst maar is even een bakkie koffie drinken. Even bijkletsen. Dan ga ik even op bed liggen want ik ben vreselijk moe. Wat wil je na 2 nachten bijna niet geslapen te hebben. Ohh heerlijk mijn eigen bed 🛌. Ik heb bijna de hele middag geslapen. Ik mag nog niet zolang zitten dus dan is het handig om lekker in bed te liggen. Met het avondeten ga ik even na beneden. En daarna weer plat. En zo breiden we dat steeds verder uit. Eigenlijk ging dit zo goed dat ik na een aantal dagen al rustig begon met de vaatwasser uit pakken. Kleine dingetje rustig oppakken. Ik kreeg fysio om goed op me houding te letten. Daar ging ik elke week een half uurtje heen. Voetballen kon ik helaas van mijn lijstje afschrijven aangezien me rug natuurlijk een stuk zwakker is en ze hebben atrose in me wervels gevonden wat het ook niet beter maakt. Niet leuk maar het is zo. We gaan goed vooruit. En al snel pak ik het werk weer op na 5 weken met enkele uurtjes per dag. Heerlijk. En wat gaat dit goed. Zo blij.. maar helaas na enkele weken krijg ik weer uitstraling in mijn been 🦵. Meteen schiet de angst weer door mij heen. Ojee daar gaan we weer. Hier later mee over… 

Ik heb een slechte nacht gehad. De pijn en koorts was gelukkig wel gauw verdwenen. Waarschijnlijk was het even te druk allemaal. Mensen denken vaak nuchter over hernia maar toch is het best een pittige ingreep. Na het ontbijt komt de fysio langs en gaan we samen een stukje wandelen om te kijken hoe het gaat en moet ik van de trap af omdat ik thuis trap moet lopen. Als je gelijk vloers woont hoef je niet trap te lopen. Ik lig samen met 3 andere mensen die ook geopereerd zijn aan hernia. We doen om en om oefeningen met fysio en we ouwehoeren een beetje van ons af. Gezellig clubje bij elkaar. In de loop van de middag zal de chirurg langs komen maar die helaas afwezig ivm het slechte weer. Er ligt een flink pak sneeuw ❄️ dus hij werkt op die dag in het ziekenhuis bij hem in de buurt. Dus er komt een neuroloog langs. Ik wou zo graag na huis maar dat mocht helaas niet. Toen hij langs kwam zei die mevrouw wat loopt u al weer goed. Hebben ze wel wat gedaan. Ik zeg als  ik zo goed loop kan ik ook wel na huis 🏠. Maar helaas dat zat er niet in. Ook kregen we in ochtend een spuitje tegen trombose. Helaas werkte dit bij mij niet zo goed. Hier later meer over. Zo ging de dag rustig voor bij. In de avond kreeg ik nog wat bezoek en we gingen ervanuit dat ik de volgende morgen na huis mocht. Was ik lekker met kerst avond thuis. De nacht verliep beter dan de eerste nacht. Heb niet heel slecht geslapen maar stond wel te springen om lekker na huis te gaan😏.. standaard volgorde deze ochtend. Medicatie ontbijt en fysio. Fysio was te Vreden maar nu was het wachten op de neuroloog. De chirurg was nog steeds afwezig ivm het slechte weer. Wel erg vervelend want de gene die je geopereerd heeft die zie je niet meer. Maar goed na een uurtje kwam de neuroloog. En ja ja ik mocht lekker na huis om kerst thuis te vieren 🍾.. ik wist niet hoe snel ik na huis moest bellen dat ik na huis mocht. Heerlijk me eigen bed en eigen omgeving. Nog geen half uur later waren mijn ouders er om mij op te halen.