De enige waar mijn kleintje op dit moment bij alleen is geweest, is bij mijn eigen moeder. Gelukkig dat vele er wel begrip voor hebben en weten dat het bij bepaalde mama's erbij hoort alleen zijn er ook mensen die er geen begrip voor hebben. Zoals bv. familie of schoonfamilie wat ook graag op je kleintje wil letten. Ze denken dan allemaal dat ze er goed aan doen en ze het voor jou doen zodat jij je handen even vrij hebt maar wil ik dit wel ? Ik zit er dan de hele tijd aan te denken en dan is er nog niks gebeurd. Ik krijg het gewoon niet uit mijn hoofd, alle horrorscenario's die dan kunnen gebeuren, je kindje helemaal hysterisch en jij die niks kunt doen omdat je er niet bent! Moet er niet aan denken dat mijn schoonmoeder me op belt om te vragen wat ze zou moeten doen als hij hysterisch huilt en hem niet kan troosten. Helaas is de band toch anders met schoonfamilie en merk ik dat toch alles een stukje moeilijker gaat dan met mijn eigen moeder. Daarbij komt ook nog eens dat mijn moeder de beslissing heeft genomen te gaan scheiden en ver weg te gaan wonen van ons. Wat betekent dat ik er eigenlijk alleen voor sta nu, mijn broertje is nog te jong om zo'n verantwoordelijkheid te moeten nemen! Het lijkt me nu gewoon elke keer het makkelijkst hem gewoon overal mee naartoe te nemen. Vind het ook niet erg, achteraf alleen maar blij want dan zit mijn hoofd niet zo vol met spanningen en stress. Er zal wel een tijd komen dat het misschien goed is voor hem om ergens opgevangen te worden of kan ik ook gewoon wachten tot hij naar school kan gaan? Iemand er nog ervaring mee?

Ik moest er daadwerkelijk aan gaan geloven, mijn kleine spruitje kon kruipen. De eerste keer was bij ons op de hondenclub, op de tafel! Het was magisch, te zien dat hij die handjes gebruikte om vooruit te komen. Alleen wist ik toen nog niet wat me te wachten stond! In het begin was het best makkelijk, die kleintjes liggen in de box en willen nog graag in de box liggen, maar dan kunnen ze ontdekken en willen ze dit niet meer. Wat natuurlijk ook begrijpelijk is maar het echte werk begint dan pas! Dat realiseer je je als je achter je kleintje aan holt om te voorkomen dat hij wat in zijn mondje stopt dat er niet hoort of een kabel ergens onderuit trekt.. En dan komt het.. Mijn huis is niet baby-proof.. hihi alles gaan wegstoppen is ook geen optie maar wel goed opletten natuurlijk.. Och ja het hoort er allemaal bij!