Super blij dat de misselijkheid ein-de-lijk was weggetrokken met 18 weken, kon ik nu eindelijk een beetje gaan genieten van deze zwangerschap. Dat genieten duurde alleen niet heel erg lang, want met 22 weken werd ik verrast op de wc door behoorlijk wat bloed met afvegen. Bloed is niet goed.. Dat is natuurlijk het eerste wat je denkt en zeker ook omdat het best wel veel leek bedacht ik me geen moment en nam ik contact op met de verloskundige. Lichtelijk overstuur belde ik haar en gaf aan wat ik zojuist geconstateerd had. Zij probeerde mij gerust te stellen, maar vond het toch verstandig om even langs de praktijk te komen, toen ze de woorden uitsprak, zou je het fijn vinden om een ech... riep ik meteen volmondig JA, nog voor zij haar zin af kon maken. Niet lang erna lag ik in de echo kamer en zagen we onze kleine man heerlijk druk heen-en weer zwemmen. Met hem ging alles gelukkig goed en het bloeden was gelukkig ook al gestopt. De verloskundige stelde mij nog een aantal vragen en herinnerde mij eraan dat er in mijn dossier was opgenomen dat er met de 20 weken echo een voorliggende placenta was geconstateerd. Voor alsnog niets om je zorgen over te maken want dit komt A: zelden voor en B: nog minder voor dat dit ook echt tegen het einde van de zwangerschap nog steeds aan de orde is en dus mogelijk voor complicaties kan zorgen. Ik hoefde mij dus niet heel veel zorgen te maken volgens de verloskundige.. Een paar dagen wat oud bloedverlies, daar moest ik niet gek van op staan te kijken en wellicht dat dit ook wel vaker zou gaan gebeuren door de ligging van mijn placenta. Enigszins gerustgesteld ging ik weer vrolijk door met de dag. Niet wetende wat mij de aankomende weken allemaal te wachten zou komen te staan...

5 april 2020