It's been awhile. Maar ik ben weer terug. Voor eventjes dan :-) Ondertussen ben ik ruim 32 weken zwanger en verdwijn ik steeds meer in m'n eigen bubbel, dus bloggen zal ook niet zo vaak meer gebeuren gok ik. Wel post ik af en toe nog op mijn Instagram, dus als je meer wilt lezen mag je me daar natuurlijk altijd volgen. @hetkleinehuisjeopdeveluwe

Misleidende titel? Misschien. Maar ik heb wel je aandacht ;-) Vergis je niet, ik bedoel hiermee niet te zeggen dat genieten verkeerd is. Ik wil ervoor pleiten dat het niet MOET.

In mijn vorige blogpost vertelde ik over hoe onze eerste echo verliep. Het moment waarop we hoorden dat er niet één maar twee kindjes in mijn baarmoeder groeiden, is een moment wat ik nooit meer zal vergeten. Vooral het feit dat je zoveel dingen tegelijkertijd kunt voelen en denken was zeer indrukwekkend.

Het is 1 maart 2019. Dé dag waar we naar uitgekeken hebben. Na drie jaar wachten op een positieve test is het wachten op de eerste echo ook een enorme verzoeking. Maar we zijn er! Super nerveus zitten we in de wachtkamer. We grappen maar wat over de tijdschriften die er liggen, met onze hartslag in de keel. 'Zou het hartje kloppen? Zou er wel echt iets in het vruchtzakje zitten? Is er überhaupt een vruchtzakje te zien?'