Iedereen die in het onderwijs werkt heeft wel eens de opmerking gekregen over de vele vakantie's die wij wel niet hebben. Om de zoveel weken is er weer vakantie voor de kinderen (en ja ook wel een beetje voor de juffen en meesters hoor!).De week voor de vakantie is altijd druk, héél druk. Kinderen leven gewoon al een beetje in de vakantie, willen liever niet meer werken en leren. Ze zijn gewoon nét nog wat drukker dan normaal. Op vrijdagmiddag als het dan eindelijk vakantie is ben ik dan ook vaak een beetje op. Tijd voor vakantie en even niet meer aan werk denken! Om de een of andere manier lukt dat toch niet helemaal... Kennen jullie pinterest? He-le-maal geweldig. Je vindt er echt van alles, mijn hele feed staat onder de leuke les- en knutselideetjes. Urenlang ben ik dingen aan het toevoegen aan mijn veel te grote verzamling 'lesideetjes' 'werkboekjes' 'knutseltjes' etc. Ondertussen voer ik nog het een en ander in in parnassys (wel 's middags pas hoor, ik slaap wel heerlijk lang uit). Het is pas donderdag, maar stiekem kijk ik best wel een beetje uit naar maandag. De eerste dagen na een vakantie zijn altijd weer even hard werken, kinderen moeten weer in het ritme komen (en juf kan niet meer uitslapen!). Wel is het altijd reuze gezellig, iedereen is weer blij om te beginnen en heeft hele verhalen over wat ze in de vakantie uitgespookt hebben.Begrijp me niet verkeerd, ik vind vakantie heerlijk. Vooral dat ik in bed kan blijven liggen, terwijl mij vriend wél vroeg op moet haha. Toch ben ik altijd blij als het weer maandag is!

Dinsdagmiddag, ongeveer 12.00. De kinderen pakken rustig hun broodtrommels voor de lunchpauze en beginnen met eten. Opeens springt er een leerling van zijn stoel 'MAMA HEEFT EEN BRIEFJE VOOR ME GESCHREVEN!!' Met een lach van oor tot oor laat hij trots aan al zijn klasgenootjes het briefje zien. 'Ik ben trots op jou' staat er op. Het was een heel klein briefje, nog kleiner dan een post-it, maar het had een groots effect. De rest van de middag zag je hem stralen. Een andere leerling vindt het ontzettend moeilijk om netjes te schrijven en heeft daardoor een hekel aan schrijven. Ook wil hij altijd als eerste klaar zijn. Tsja, als eerste klaar zijn én ook nog netjes schrijven, dat gaat natuurlijk niet. 'We gaan beginnen met schrijven...', diepe zucht en flink wat gesputter. Uitgelegd dat ik inzet belangrijker vind dan het resultaat. Alsnog met een flinke dosis tegenzin, maar wel heel geconcentreerd, begon hij te schrijven. Toen hij klaar was kwam hij bij mij om het te laten zien, hij was niet tevreden want hij vond het nog steeds niet netjes. Ik heb verteld dat hij hartstikke goed gewerkt had, dat hij alle letters goed geschreven had en dat ik ook nog eens kon lezen wat er stond. Ook deze leerling zag je daarna stralen.