Trots op jou, jayden ❤️

Wat een zorgen

We zijn inmiddels weer een maand verder na mijn vorige post. Het gaat hier op en af. We zijn allemaal veel ziek geweest en kennen nu niet meer echt het gevoel van 100% fit zijn, kan ik wel zeggen. Na problemen met longcovid tijdens de eerste golf, waar we niet vanaf komen, mede door alle slaaptekort en zorgen, wat niet echt helpt om er alle drie weer goed bovenop te komen.

Vandaag was het zover.

2023

Heel vaak denk ik terug aan de diagnose microcefalie maar werd nog veel door artsen en familie gezegd ah hoeft nog niks te zeggen met z’n kleine koppie. Nu 4 jaar later weten we wel beter. Hij loopt enorm achter terwijl die wel gigantisch veel snapt. Ze hebben ook een vermoeden van ass bij ons zoontje. 

Het is een hele tijd geleden dat ik hier heb geschreven. Er is ook zoveel gebeurt. Het vorige bericht ging al over de verandering wat we mee maakten en dat het allemaal heftiger was met jayden. 

Wat leefde ik altijd naar het ouderschap al op jonge leeftijd. Maar nooit de juiste jongen. Tot ik me huidige vriend ontmoette. 5 jaar samen en we waren er aan toe. “Althans, dat dachten wij. De zwangerschap ging eerst super lekker voelde me in de wolken! Tot de hormonen de overhand gingen nemen, en ik geen rust kon vinden in me lichaam. Daar was de uitputting al. Aan het einde van de zwangerschap ging me bloeddruk extreem omhoog en moesten ze mij inleiden.