Eenmaal in het ziekenhuis moest ik lang wachten voordat ik bloedgeprikt werd en urine controle werd gedaan. Denk na ongeveer 1.5 uur kwamen ze bloedprikken en mocht ik mee om urine op te vangen. Daarna werd mijn bloeddruk gemeten en werd ik an het ctg gelegd. Me bloeddruk was nog hoger geworden en er zat inderdaad erg veel eiwit in me urine. De ctg was op dat moment goed. Ze gingen overleggen welke stappen ze zouden nemen. Even later kwamen ze terug en was er besloten mij 24 uur op te nemen. In die 24 uur moest ik mijn urnine opvangen zodat het ziekenhuis echt kon bevestigen of ik zwangerschapsvergiftiging had. Het was even een tegenslag maar 24 uur opname was wel uit te houden. Woensdag ochtend kwamen ze medicatie brengen en de daagelijkste controles doen. Bloeddruk, temperatuur en hartslag. Daarna werd ik weer aan het ctg gelegd. Mijn bloeddruk was nog steeds onstabiel en ik kreeg er nog meer medicatie bij. Temp en hartslag waren goed. Ctg was redelijk goed. Hartslag van de kleine dame was op sommige momenten iets wat onregelmatig maar over het algemeen was hij goed. Geen reden om zorgen te maken dus. Aan het eind van de woensdag kreeg ik te horen dat ik het ziekenhuis niet meer mocht verlaten totdat de kleine geboren zou worden. Huh, wat, ik was toen 32+1 weken zwanger. Er van uit gaande dat ik tot minimaal 38 weken zwanger zou zijn, dit zou betekenen nog 6 weken ziekenhuis. Ik was er kapot van. De muren kwamen na 1 dag al op me af. Hoe moest ik dit minimaal 6 weken vol houden. Donderdag had ik dus echt een baal dag. Ik was alleen maar verdrietig en moest veel huilen. Wederom kwamen ze smorgens met de medicatie en de controles. Bloeddruk nog steeds hoog. Ctg was minder goed als de dag ervoor. Savonds zou ik nog een keer aan het ctg moeten. Savonds was hij nog het zelfde maar goed genoeg om de volgende dag opnieuw te kijken en het nu te laten rusten.

13 november 2016. Een aantal dagen daarvoor waren alle zwangerschapstesten negatief. Echter was ik al even over tijd en leek het er niet op dat ik op korte termijn ongesteld zou worden. 13 november deed ik dus smorgens een clear bleu test. Deze bleef heel lang op het zandlopertje staan. Zenuwslopend was dit. Na een aantal minuten stond er toch ''zwanger''. Vol verbazing was ik. Ookal had ik het kunnen verwachten, had ik het niet verwacht. Ik liep naar mijn vriend, kon de lach niet van me gezicht krijgen. Ik laat hem de test zien. Ook hij was vol verbazing. Maar beide waren we zo blij! Dit kleine wonder was meer dan welkom! Niet wetend dat de zwangerschap heel anders zou lopen dan ik me ooit in kon denken.

Milo 1 dag oud?