Ik was 22 toen ik een bezoekje bracht aan de gynaecoloog. Niet omdat ik zwanger was, niet omdat ik zwanger wilde worden. Nee, ik menstrueerde opeens niet meer. Ik ben altijd onregelmatig ongesteld geweest, maar opeens was het helemaal weg. Na een onderzoek bij de gynaecoloog bleken beide eierstokken niet te werken. Links helemaal niet en rechts maar voor 50 procent.Wanneer wij toch kinderen wilde, moesten we ons beseffen dat het kon lukken, maar dat het zo 5 jaar kon duren. Verslagen ging ik naar huis. Ik heb altijd gezegd geen kinderen te willen, maar nu begon ik te twijfelen. S`avond bespraken mijn vriend en ik het gesprek na. Hij was 25 en wilde voor zijn 30 heel graag vader zijn. Na een week ben ik terug gegaan naar het ziekenhuis. We gaan ervoor, was mijn mededeling. Ik kreeg tabletten voorgeschreven die de moesten zorgen voor de ei rijping. We begonnen hier gelijk aan, maar na 1 maand werd ik opnieuw niet meer ongesteld. Na 4 testen waren we overtuigd. We waren zwanger.. veel te vroeg en veel te onverwachts! Ik maakte een afspraak bij het ziekenhuis en toen ik de Gynaecoloog vertelde dat ik positief testte, kreeg ik te horen dat dit onmogelijk is. Na een echo zei de gynae vol ongeloof; je hebt gelijk, je bent zwanger. We moesten flink wennen aan het idee, maar waren zo blij. We genoten volop en konden niet wachten tot ons kindje er was. Alles verliep goed, maar rond het einde bleek ons kindje in een stuit te liggen. we kregen een afspraak om te beslissen of we wilde draaien of een stuitbevalling wilde doen. Helaas is deze afspraak nooit doorgegaan, want 4 weken te vroeg kondigde ons eigenwijze jongetje zich aan. Op 4 Juli 2008 werd Ruben geboren doormiddel van een keizersnee. Kerngezond, maar wilde niet drinken.. Hij moest blijven. Na een week werd Ruben ontslagen uit het ziekenhuis.Helaas waren daar de zorgen niet voorbij. Ruben bleek veel ziek en het eerste 1,5 jaar heb ik zelfs getwijfeld mn baan op te zeggen. De ene opname na de andere het hielt niet op. Uiteindelijk werden zijn amandelen verwijderd en konden we pas echt gaan genieten. Na een poosje begonnen de kriebels weer en besloten we nog een poging te wagen, want..bij Ruben ging het ook zo snel. Helaas zegt dat niets! Maanden lang heb ik mezelf hormonen moeten inspuiten en elke 2 dagen de gynaecoloog moeten bezoeken. Dit is geen goede basis voor een zwangerschap en uiteindelijk gaven we het na maanden op. Of toch niet? We hadden het het besluit genomen te stoppen, toen ik zwanger bleek te zijn. Dol blij waren we! Helaas verliep deze zwangerschap minder makkelijk en moest ik vanaf 20 weken mijn werk al gedag zeggen. Ik kwam thuis te zitten en kon amper nog wat. Met 37 weken zat ik met tranen bij de Gynaecoloog. Ik kon niet meer, sliep niet meer en wilde niet meer. Er werd een inleiding gepland met 38 weken, maar vlakvoor de inleiding ging het mis. Ik ontdekte bloed in mijn urine en na onderzoek bleek de kleine mijn nieren te beknellen. Dit was voor zowel mijn lichaam als voor mijn kindje niet goed. De inleiding werd vervroegd en op 18 December 2012 werd onze mooie dohter Sirah geboren. Alles leek goed te gaan. Ze huilde weinig sliep veel. Het einge waar ik me zorgen over maakte was dat ze niet aankwam zoals het moest. Volgens de kraamzorg was dit niet erg. Ze kwam uiteindelijk wel op haar geboortegewicht, werd mij verteld. Sirah was 2 weken oud toen wij een blaasje op haar lip ontdekte. Ze bleek een koortslip te hebben, wat voor baby`s levensgevaarlijk is. En zo sprongen wij voor de 2e keer in ons leven in een achtbaan die wij liever overgeslagen hadden. Sirah kreeg een ruggenprik en werd aan het infuus gelegd. 3 weken hebben wij dag in dag uit aan haar bedje gezeten. Maar daarover vertel ik jullie volgende keer!
Profiel
Posts
(3)
