Het is al weer bijna 2 jaar geleden dat onze wereld op zijn kop kwam te staan door kinderkanker. De weken in aanloop van de diagnose beleef ik telkens weer opnieuw en opnieuw. Vragen, frustratie, boosheid en verdriet wisselen zich af. Waarom heb ik niet beter opgelet, waarom heb ik niet eerder aan de bel getrokken, waarom had ik meer vertrouwen in de artsen dan in mijn eigen onderbuikgevoel. Het haalt niets meer uit, maar daardoor is Julia nu wel blind.