Mijn ouders, twee ooms, een tante, een oma en een opa... Een kleine opsomming van de mensen die in mijn directe familie aan kanker zijn gestorven. Mijn vader was 54 toen hij de strijd verloor van alvleesklierkanker, mijn moeder was 59 toen ze de strijd tegen borstkanker moest opgeven. Ergens in ons achterhoofd hebben we er wel rekening mee gehouden dat er 'iets' aan de hand zou kunnen zijn maar ik denk dat we het allemaal een beetje hebben verdrongen. Totdat één van mijn tantes ziek werd, en haar dochter ook... Zij besloten om zich te laten testen op erfelijkheid en de uitslag was duidelijk: in onze familie is sprake van het gemuteerde BRCA1 gen. Iedereen werd op de hoogte gebracht en het was ieders keuze voor zich om te beslissen wat we met die informatie wilden of konden doen. Hoewel de gevolgen enorm zouden kunnen zijn als ik positief zou testen, besloot ik het toch te doen. De test zelf stelde niets voor; gewoon een bloedonderzoek zoals vele anderen. In het Antonie van Leeuwenhoek ziekenhuis bespraken we de gevolgen van een eventuele positieve uitslag. De gegevens van mijn moeder werden opgevraagd en daar bleek uit dat bij mijn moeder geen sprake was van erfelijkheid.

Natuurlijk ben ik blij voor je... Ik weet dat je dit graag wilde. Ik vind het lief dat jullie de moeite namen om ons apart in te lichten, zodat we het niet samen met 'de grote massa' zouden horen. Ik gun het jullie ontzettend, echt waar. En ik had het mezelf ook ontzettend gegund.