14 december  2018 de dag dat ons leven voor altijd heeft veranderd.Na een operatie van anderhalf uur begin ik na een uur uitslapen eindelijk bij nou ja bij ik hoor wat naast mij maar mijn lichaam voelt verdoofd en verlamd. Het lukt mij niet om mijn ogen open te krijgen en begin weer weg te vallen maar voor ik weer inslaap val word ik aangesproken mijn naam word geroepen en of ik mijn ogen open kan doen.

In mijn vorige blog eindige ik met de melding dat er niets was en dat het licht uit ging.Veel wat hier na gebeurde hebben mensen om mij heen mij moeten vertellen maanden later heb ik nog altijd zwarte gaten in de komende uren die ik jullie ga vertellen.

In de zomer van 2018 besloten mijn vriend en ik dat ik maar eens moest stoppen met de prikpil. Niet dat we direct in verwachting wouden raken maar omdat de prikpil een erg lange uitwerking had leek het slim om er mee te stoppen. Want tja een jaar tot twee jaar wachten op een zwangerschap was absoluut geen uitzondering maar eerder een richtlijn en met mijn 31 jaar werd ik er ook niet jonger op.