Elke leeftijd is leuk en je blijft je kind altijd graag zien. Daarmee wil ik alvast beginnen vooraleer ik verder ga. Ik kan me namelijk best inbeelden dat misschien niet iedereen mijn gevoelens hierover zullen begrijpen.

Ik zag er vorige week iets over voorbijkomen en dacht toen nog bij mezelf: “Dat is gelukkig alweer eventjes geleden voor mij!”. Mijn lichaam (of slechte karma 🙃) had me vast gehoord...

De kerstboom moet hier wachten tot de Sint weer naar Spanje vertrokken is & de drukte rond de feestdagen is ook nooit echt voor mij weggelegd. Dit jaar zal het een periode zónder drukte zijn & ik had nooit verwacht dit te zeggen, maar die gedachte maakt me verdrietig...  Voor het eerst keek ik wél uit naar de drukke feestdagen! Dit zal onze eerste kerst zijn met Quinn, als gezin van 3 en dat had ik me vorig jaar (met dikke buik 🤰🏼) wel wat anders voorgesteld!

Maandagavond begon Quinn koorts te maken, hij dronk minder van zijn flessen en was toch wel wat aan de suffe kant. Met 38,3 graden belde ik toch maar even naar de dokter van wacht. Hij is tenslotte nog maar net 9w... De dokter gaf aan dat zij hem niet mocht onderzoeken met koorts, maar dat ze het een goed idee vond onmiddellijk naar spoed te vertrekken. We pakte snel wat spulletjes in voor het geval dat het wat lang zou duren & vertrokken richting de spoedgevallen. Quinn werd even gecontroleerd door een verpleger en 5min later door een spoedarts en ik kreeg wat vragen over zijn gedrag. Hij zat ondertussen al op 38,7 graden. De arts zou even de kinderarts opbellen en niet veel later werden we dan naar de pediatrie gestuurd (in de andere campus) waar de kinderarts ons zou opwachten. Er werden bloed- en urinestalen genomen en een wisser om hem te testen op Covid-19. Bij het nemen van de bloedstaal werd er op meteen een infuus geplaatst voor het geval dat.... Snel werd dus al duidelijk dat hij zou moeten blijven. Hij kreeg een kamertje toegewezen en werd daar ook aan de monitor gehangen. Dit om zijn hartslag, ademhaling en saturatie te kunnen controleren. Thomas mocht nog heel even bij ons (normaal mocht dat niet, maar we waren de enige op de afdeling) en ik mocht blijven slapen. Al kwam van slapen niet veel in huis voor deze mama...

35 weken... Zo ver zijn we dan toch EIN-DE-LIJK al geraakt! Veel mensen reageren geschrokken wanneer ik eerlijk vertel over hoe ik het zwanger zijn ervaar of eerlijk toegeef dat ik er al helemaal klaar mee ben.... Ik hoop dan ook via deze post wat meer inkijk te geven in wat ik precies bedoel en hoe het voor mij persoonlijk aanvoelt!

Amai kleine man... 👶🏼 Wat was dat voor een ochtend?! Om 5:30u schrok ik plots wakker met een plasje helder en geurloos water in bed 😳 HOE DAN?! Met 24.4w gaat dan je hart wel even sneller kloppen!

• 12 WEKEN •