Ik ben druk in bespreking over het werk als mijn telefoon gaat, het is de kinderopvang. Het eerste wat ik denk is is hij nou weer ziek..

De volgende morgen werd ik wakker, nou ja wakker. Had ik überhaupt geslapen?

Een dik uur later werd ik wakker, op een zaal met een mevrouw achter een balie, een hele droge keel en moeite om m’n ogen open te houden. Ik voelde mij heel erg happy, ik besefte mij dat mijn ouders niet wisten dat ik er nog was. Nadat ik een glas limonade naar binnen had geslurpt. Besloot ik dat ik ze moest bellen (zij wisten natuurlijk helemaal niet dat ik überhaupt onder narcose was geweest). Ik vroeg de verpleegkundige een telefoon en belde mijn vader. Ik ben er weer zei ik lachend en daarna hing ik op. Ik besefte mij dat ik hier natuurlijk was om een kind te krijgen. Vervolgens vroeg ik waar mijn man en de baby waren. Ze zeiden dat het nu weer goed met de baby was en mijn man bij hem was. Ik vond het allemaal prima, niet veel later kwam mijn man compleet aangeslagen binnen. Ik riep luid lachend zijn naam. Was heel blij om hem te zien, maar wou graag meer limonade. Wanneer ik mijn waterijsje op had mocht ik naar mijn baby, dit wou ik wel heel graag. Dus gingen we naar de couveuse afdeling

Nadat ik weer aan de CTG was gelegd bleek de baby zijn hartslag nog steeds te dalen, daarnaast had ik nog geen ontsluiting.

Twee dagen later mocht ik mij weer melden, bij de bloeddruk meting bleek mijn bloeddruk weer te zijn gezakt, gelukkig. Samen met de gynaecoloog hebben we besloten de medicatie voort te zetten, in ieder geval tot de 38 weken. Je bent toch continu aan het afwegen wat beter voor je kleintje is, maar uiteindelijk heb ik het advies van de gynaecoloog maar gevolgd.

Ik heb nooit maar dan ook nooit tegen mijn bevalling op gekeken. Misschien kwam dit ook mede door mijn omgeving, negatieve bevallingsverhalen kende ik niet. Daarnaast was/ben ik er van overtuigd dat iedere vrouwenlichaam hiervoor gemaakt is.

Nadat ik en mijn vriend 10 jaar bij elkaar waren besloten wij de gok te nemen. Als het aan mij had gelegen hadden we dit al 3 jaar eerder gedaan, aangezien ik altijd zei dat ik jong moeder wou worden. Maar achteraf ben ik blij dat we het op zijn tempo hebben gedaan, nu was ik er ook echt klaar voor.