Graag wil ik met jullie delen hoe ik tegen mijn keizersnee aankijk. In de meeste tijdschriften, forums en gesprekken met anderen hoor ik alleen maar negatieve verhalen omtrent bevallen dmv een keizersnee. Jammer, maar ik wil ook graag laten weten dat het een zege kan zijn. 

Oh god oh god. Wat kan ik me toch ergeren aan anderen tijdens mijn zwangerschap(pen). Tijdens mijn eerste zwangerschap kon je al snel zien dat ik zwanger was. Met 6 weken moest ik al een zwangerschapsbroek aan en vanaf een week of 18 vroegen sommige al wel eens of ik niet zwanger was van een tweeling. Deze eerste zwangerschap heb ik vanaf moment 1 al op een roze wolk gezeten. Ik vond het irritant dat ik me moest verantwoorden, of aan moest horen dat ik 'echt wel zwanger' was, maar ik liet me niet heel snel gek maken. Ik droeg mooi naar voren en vond mezelf prachtig. Deze zwangerschap is wat problematischer gestart vanwege een burn-out en een miskraam vooraf waardoor ik de eerste 20 weken heel erg gespannen was en alles letterlijk op de vrouw binnen kwam. Ook deze zwangerschap geniet ik van mijn buik en ben ik trots op mijn buik, draag mooi naar voren en hij is super strak. Ja mijn buik is groot, maar er zit dan ook een kind in. Sinds een week of 3 word ik regelmatig door wildvreemden op mijn buik gewezen en wordt me verteld dat ik nog maar een paar weekjes hoef. Als ik dan vertel dat ik net aan mijn 3e trimester begin, vallen de ogen uit de kassen. Het antwoord van de wildvreemde is dan vaak de vraag of ik een tweeling of meer verwacht (nee), of dat ik het niet zat ben (nee, maar jou wel!). Ook krijg ik dan vaak naar mijn hoofd geslingerd dat ik niet voor 2 hoef te eten. Hoe weet die ander nu wat ik eet? Ik sta vaak op en bewonder dan mijn buik in de spiegel, daarna trek ik iets aan en beoordeel dan of het me leuk staat. Meestal ben ik nog wel blij met hoe ik eruit zie, zeker ook als ik er moeite voor heb gedaan omdat we bijvoorbeeld een uitje hebben. Wanneer ik dan van dit soort opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd krijg, dan slaan de twijfels toe. Ben ik echt wel mooi zwanger? Ben ik echt niet te dik? Heel jammer dat dit me overkomt. Ik ben geen Doutzen Kroes. Haar mooie buik van 5 maanden is ongeveer net zo groot als mijn buik met 3 maanden. Is zij dan per definitie mooier zwanger dan ik? Vaak zeggen mensen ook iets in de trant van: "Wat een mooi klein buikje heb je, je bent mooi zwanger."Dus een 'dikkere of grotere' buik is per definitie niet mooi? Waarom kan er niet gewoon gezegd worden dat je er mooi zwanger uit ziet? Of als je het niet mooi vindt, waarom moet ik dat dat weten? Het zou wat zijn als we allemaal ons zegje over alles en iedereen zouden doen. Waarom mag het wel over/tegen zwangeren, maar niet tegen bijvoorbeeld de iets te dunne meneer/mevrouw, de iets te behaarde mevrouw of wat dan ook? Nee, want dat doe je niet. Nou, ik vind dat je dus ook niet voor een ander kan bepalen of die te dik zwanger is. En als dat wel zo was, dan zou de verloskundige of de gynaecoloog er wel iets van zeggen en naar handelen. Dit soort commentaar is voor mij net zo een no-no als ongevraagd aan iemand zijn zwangere buik zitten!