Iedere dag opnieuw zie ik iets nieuws. Een nieuw gezichtje dat ze trekt, een nieuwe beweging die ze doet. Sinds kort trekt ze zich overal aan op en gaat ze staan, vervolgens laat ze eventjes haar handjes los en staat ze te balanceren op haar voetjes. Iedere keer opnieuw hou ik mijn hart vast, bang dat ze weer valt. Altijd als ik eventjes denk: nu gaat het mis, heeft ze zelf weer een oplossing bedacht. Daar staat ze dan, mijn lieve kleine baby van 10,5 maanden, te lachen en te gieren.