Afgelopen weken las ik het boek JOMO van Nele Colle. JOMO, wat staat voor Joy Of Missing OutEn dus de tegenhanger is van de vaak wel bekende FOMO, Fear Of Missing Out. Altijd online willen zijn, niks willen missen. In een scroll zit de wereld onder je vingers, je facebook, twitter, insta. Maar ook je agenda, app van school en opvang, whats app.Winkels en webshops. 24 uur per dag 7 dagen per week. En we willen overal bij zijn, en niks missen. Dus alles meelezen op Facebook, vooral toch even die leuke gezinsfoto delen.Of dat mooie bordje eten wat je gekookt hebt. We willen alles mee maken, naar elk feestje, naar elke vergadering, naar elk sportwedstrijd. Dit boek gaat juist over JOMO, het plezier van dingen missen. De schrijfster Nele Colle verteld over haar eigen ervaringen. Over hoe zij met een onwijze burn out thuis kwam te zitten. Ze omschrijft dat we door altijd online te zijn veel meer te kiezen krijgen. Zo kun je in een keer je telefoon checken 4 meldingen door krijgen. Reminder voor de tandarts, appje van je man dat hij later thuis is, weer alarm dat het binnen half uur gaat regenen en Facebook melding van 12 nieuwe berichten onder je laatste foto. We willen alles zien, alle lezen en alles hebben. We willen niet kiezen van kiezen is verliezen. Als je namelijk het ene kiest, kies je het ander niet. Maar laten we wel zijn, mensen zijn niet gemaakt om zoveel informatie (en keuze's) te verwerken op een dag. Nog niet zo heel lang geleden was het nieuws alleen op journaal. Toen mijn beste vriendin ging verhuizen toen ik 10 was (en dat is echt pas 25 jaar geleden) schreven wij elkaar brieven. En moest je wachten tot er een brief terug kwam. Om van deze informatie overload weer bij te komen kiezen we voor om te proberen oplaad momentjes in te bouwen. Een mindfullnes weekend weg, een gezonde maaltijd of avondje op de bank. Prima oplaad momentjes maar allemaal tijdelijk, daarna spring je weer vol terug in FOMO, de keuzes, de overload. Nele vergelijkt het met naast een snelweg staan waar iedereen 200 kilometer per uur voorbij raast. Wat nou als je niet die kant op wil, als je bewuster langzamer of juist andere kant op wil. 

Lieve allemaal, Daar ben ik dan eindelijk weer! Weet je nog, dat ik na één week verslag zou doen van de noise canceling koptelefoon. Nou dat liep een beetje anders....Op 4 december hadden de kinderen continue rooster voor sint en toog ik vol tegenzin naar Coolblue. Want zo'n winkel is echt hel voor mij... 700 schermen tegelijk aan, 700 speakers tegelijk aan, 10.000 lampen, bordjes en reclame zuilen...En dan moet je personeel vragen je te helpen, wat ook dood eng is. Maar ik wilde de koptelefoon echt eerst testen, in plaats van online te bestellen. Ik had vooraf uiteraard al wat modellen opgezocht, en budget bekeken. Eenmaal in de winkel viel de koptelefoon waarvan ik dacht dat ik die wel wilde meteen af. Zat zo niet comfortabel. En zo geschiedde het dat ik met peperdure koptelefoon naar huis ging. Want wauw! Wat een verschil. Het werd een Bose 700. So far so good! Maar een goede week na sinterklaas kregen wij van school een mail dat er kindjes positief getest  waren op Covid in de klas van onze oudste. En omdat zij zelf ook beetje snotterig was dan toch maar een zelftest gedaan. Gewoon voor het geval dat, zal wel een verkoudheid zijn. Ehm, niet dus, bingo. Positieve zelftest. Dus daar zaten we dan, met hele gezin in quarantaine. En toen heb ik de koptelefoon echt goed kunnen testen haha! Want je momentje alleen word echt veel lekkerder als je echt even niet je kinderen hoort. (Dochterlief is goed hersteld trouwens, dag of 2 verhoging en toe was ze er weer door)Ik heb hem tot nu toe vooral binnenshuis gebruikt. Denk daarbij ook aan activiteiten als stofzuigen. Maar ook als ik s' middags even rustig wil lezen. Zachte geluiden zoals een klok of buiten een vuilniswagen leiden mij namelijk onwijs af. Dus dan zet ik de koptelefoon op zonder audio, alleen stilte. Als de kinderen tv kijken als ik ga koken, vind ik het ook fijn om hem op te doen. Wel extra opletten want je hoort dus niet hoe hard het eten op het fornuis gaat ;-) Ik ben nog wel aan stoeien hoe ik hem als hulpmiddel het beste kan inzetten. Als ik bv naar de AH ga doe ik hem ook op, met een audio boek.(Harry potter, al wel 10 x geluisterd, nog steeds fijn)Want ik luister niet graag muziek. Ik durf het bijna niet te zeggen maar ik heb niks met muziek. En de noise canceling  werken dus wel echt het beste als je iets afspeelt. Maar het feit dat je al die mensen minder hoort en de muziek van de winkel niet meer hoort maakt dat boodschappen doen een stuk minder vermoeiend is. Ook loop je minder "risico" op een sociaal praatje met vreemden want ze zien dat je koptelefoon op hebt. 

Ehm.. Ja...En dan is het 2 maanden verder. Zoals de titel al zegt, i fell of the wagon. Ik zat in flinke herfst dip, zeker omdat naar mijn gevoel niet echt zomer is geweest, kwam herfst echt te snel. En ik weet dat van mijzelf, dat ik op moet letten in de herfst. Maar blijven ontkennen en door door door gaan, tot je toch tegen grens loopt. In de herfstvakantie ben ik gestart met b-12 injecties en die zorgde er voor dat behalve mijn mentale mindere gesteldheid ook mijn lijf zei doe het zelf maar. En met mijn zwart wit denken ik dan denk "nu is alles mislukt!" Het was heel moeilijk om weer te starten met bloggen. Want ik wilde elke week doen, en nu al 2 maanden niet! Waarom zou ik nog doorzetten dan... Maar ik ben er weer. Ik ga door zetten, ik ga er weer doorheen komen. Een van mijn favoriete YouTube'sters is Diane from Denmark. Zij zegt altijd; Jump in, you not behind! Dus ik ga er weer voor! Vanmorgen dan ook eindelijk noise chanceling koptelefoon gekocht. Als ik die goed getest heb, zal ik er volgende week wat over typen. Ik wilde jullie wat vertellen over onze sinterklaas insteek. En dan vooral het cadeau gedeelte ;-) In ons gezin met 2 jonge kinderen doen wij alleen met sint cadeautjes, niet met kerst. En sinds ze klein zijn gebruik in eigenlijk al de 4 cadeau regel, of eigenlijk 5 cadeau ;-) One thing they wantOne thing they needOne thing they wearOne thing they readEn bonus: One thing they eat! Dit doe ik bewust zo omdat ze niet alleen van ons cadeautjes krijgen. Mijn ouders willen ook graag iets geven, net als mijn lieve oma. Ook krijgen ze op school nog een cadeautje en natuurlijk nog schoen zetten. (Wij zetten alleen in weekend de schoen, die staan op de kalender getekend dus geen gezeur! Dikke tip!)Dit jaar hebben onze kinderen van 4 en 6 jaar voor eerst echt verlanglijstje gemaakt. Met speelgoed boek erbij en knippen. Heeft ze hele middag gekost. Hele stapel knipsels. En toen de echte favoriete er uit gehaald, wat op één kantje past. En dat lijstje ging op de dag van de aankomst in de schoen met....Speelgoed waar ze niet meer mee speelde! Samen uitgezocht, waar spelen wij niet meer mee en wat kan sint aan ander kindje geven. Wij gaan sinterklaas helpen! Ideaal! Opruimen voor er nieuw speelgoed komt en leren dat delen fijn en goed is! En extra bonus is dat het dus verklaarbaar is als ze tweedehands cadeau krijgen, want die krijgt sinterklaas van andere kindjes. Win-win! En ik moet zeggen, ik kijk zo uit naar pakjes-middag. (nog een tip, pakjes kunnen ook s'middags, dan is tegen bedtijd de rust weer gekeerd ;-) )Voor beide hadden we dit jaar niet echt een need, dus extra uitgepakt voor wand! Voor oudste is haar want de washimals, beestjes die je kan kleuren en weer schoon wassen en weer kleuren. Onze jongste wilde erg graag een racebaan-garage van hotwheels. Samen krijgen ze nog de paw patrol toren. Daar zijn ze zo oneindig fan van! Van mijn lieve oma had ik budget gekregen om iets uit te zoeken. Via marktplaats heb ik de pawpatrol pups met voertuigen weten te kopen! Om te dragen krijgt onze oudste een paw patrol jurk die mama veel te duur vond om te kopen.En lieve sinterklaas had dat natuurlijk gehoord! Onze jongste krijgt een geinig shirt wat hij met kerst aan kan. (Hij heeft het snel warm dus trui hoef ik niet te doen haha)Om te lezen vond ik lastiger. Oudste zit in groep 3 en leert zo snel lezen dan niveau zo snel al weer te makkelijk is. Ik heb dus gekozen voor een teken boek, om stap voor stap te leren tekenen. Voor de jongste heb ik een zoekboek met "zaklamp" gevonden. Mijn schoonouders hebben ook zo'n boek en elke keer als hij daar is zit hij met dat boek. En dat iets om te eten is natuurlijk een (kleine) chocolade letter! Voor ons als gezin heb ik een spel in de zak gedaan. Dat doe ik ook al sinds ze klein zijn. Valt ook altijd goed in de smaak. Daarbij komen de cadeautjes van mijn ouders. Voor allebei één pakje en een voor hen samen. Ik maak altijd een lijstje voor mijn ouders, met wensen van de kinderen. Sommige zullen het saai vinden maar dit is de perfecte manier om rotzooi in je huis te voorkomen :-) En dan zijn ze denk ik schandalig verwend, maar niet met spullen die maar liggen te ver stoffen. Ik kijk er erg naar uit. Ook vooral omdat ik daarna eindelijk voor kerst los mag met versieren haha! Tot volgende week! 

Oeps! Was ik jullie bijna vergeten! Bloggen zit nog niet echt in mijn ritme, zeker niet in afgelopen drukke weken. Ik wil vandaag iets schrijven over prikkelgevoeligheid. En dan specifiek prikkelgevoeligheid voor mij.Zintuiggevoeligheid, problemen met prikkelverwerking is één onderdeel van ASS. Maar zoals ASS staat voor Autisme Spectrum Stoornis valt hier een heel spectrum aan uitingen onder. Zowel in over als in  onderprikkeling kant. Waar de ene ASS'er super gevoelig is voor geluid, zal de volgende moeite hebben met gevoel van bepaalde kledingstukken. Weer een ander kan juist ondergevoelig zijn voor tast en juist veel baat hebben bij een verzwaringsdeken.En voor weer een ander is het juist licht of bepaalde geuren waar men moeite mee heeft. Voor mij is geluid vooral een prikkel waar ik snel van overprikkeld ben. Bijzondere is dat dit luide situaties maar ook juist zacht geluiden kunnen zijn. Voorbeeldje:Afgelopen dinsdag was ik op school, helpen de bieb te versieren voor kinderboeken week. Dat op zich was al spannend, vanuit social contact oogpunt gezien. Maar daarover andere keer meer! Een basisschool is nu eenmaal niet de meest prikkelvrije plek. En nu was het ook nog zo dat hele school buiten startte voor de kinderboeken week. Dus buiten veel kinderen = veel geluid én ook nog muziek over de speakers. Daarna kwamen al die kinderen dus nog naar binnen in één keer. Tussen door ook heen en weer want pauze dus buiten spelen. En als klap op de vuurpijl bleek er een voorstelling met muziek voor de middenbouw te zijn in de midden ruimte waaraan de bieb grenst. Dus terwijl 2 dames van de centrale bieb ons uitleg gaven over het systeem van uitlenen, was er muziek op de achtergrond. Én 4 klassen. Én extern begeleidster die met kindjes aan lezen was. Én er komt nog een kleuterklas voorbij de naar gymles gaat.Als die geluiden kan niet in niet wegfilteren.  Ik kan mij er niet voor afsluiten. In mijn hoofd komen die allemaal even hard binnen, ik hoor de muziek, ik hoor de kinderen praten, ik hoor de extern begeleidster met kinderen praatten, ik hoor de kleuters kletsen. En dan moet ik ook nog proberen om uitleg te volgende die iemand mij geeft over een computersysteem wat ik nog helemaal niet ken. Dit was zeer intensieve ochtend. Waarbij alles tegelijk samen kwam, ik dat niet wist van te voren. En dan onderga ik het maar. Maar daarna ben ik tussen de middag geen leuke mama (helaas)En zodra kinderen weer op school zijn moet ik echt letter gaan liggen op bed, ogen dicht. Precies om die reden is uit eten gaan, of op terrasje zitten voor mij erg vermoeiend. Want ik hoor iedereen praten, ik hoor hele verhalen. Kan het niet uit zetten.  En juist doordat ik alles hoor is het moeilijk mij te concentreren op wat de persoon bij mij aan tafel verteld. Winkelstraat is dezelfde ellende. Iedere winkel heeft eigen muziek, mensen die praten. Veel indrukken van kleuren, want winkels zijn explosies aan kleur. Zo heb ik van de week mijn moeder mee genomen naar de winkels voor het uitzoeken van ondergoed voor de jongste. Ik had het alleen geprobeerd maar volledig mislukt. Blijkt namelijk dat boven schap met ondergoed een muziek speeker hing. Met hard radio aan. Ik kan dan niet meer nadenken. Ik merk dat onrust dan snel stijgt, ik word boos. En dan moet ik weg. Maar ook zachte geluiden kunnen mij enorm overprikkelen.Als ik bijvoorbeeld alleen thuis ben en wil lezen. Dan haal ik de batterij uit de klok. Want die tik tik tik drijft mij tot waanzin! Als ik op zolder slaap, soms omdat manlief te hard snurkt, word ik alsnog vroeg wakker van de kinderen benenden. Ik hoor die lichte geluiden zo snel. Gevoelig zijn voor geluid met jonge kinderen in huis is lastig. Zeker omdat ze gek zijn op muziek hier. Ik haat muziek. Durf het bijna niet te zeggen maar voor de gezelligheid muziekje aan hoeft voor mij echt niet. Gelukkig weten we redelijk een weg in te vinden. Met Jooky die wij hebben kunnen ze draadloos muziek luisteren waar ze willen. Dus gaan ze vaak boven samen muziek luisteren. Of als ik weg ben. Ik ga namelijk van zero naar bitch in 4 tellen bij te veel geluid. Nu overweeg ik een noice cancelling koptelefoon aan te schaffen. Voor mijn grootste hel waar ik dagelijks in sta. "Het schoolplein" Ik probeer zo kort mogelijk van te voren te gaan maar toch die 5 minuutjes tussen al die geluiden. Vreselijk, mijn stress leven schiet omhoog. Weg! Weg! Weg! Schreeuwt mijn lijf. Maar zoals het een brave autist betaamd moet ik daat nu eerst helemaal uitpluizen voor ik een beslissing neem over welke dan. Hihi. Dus mocht iemand tips hebben, graag! Beetje zelfspot mag af en toe :-) Fijn weekend allemaal!

Mama's... Wat een week. Dit word een kort blogje, meer zit er niet in. Ben je klaar voor mijn mega volle drukke overprikkel niet-auti-proof weer verslag? Ik begin bij zaterdag omdat ik vlog op vrijdagen.

Ik kan niet geloven dat ik al weer in de de laatste week van deze digitale declutter "challenge" zit.En... Ik kan niet geloven hoe heerlijk het is! Ik ga niet meer terug na deze maand! Facebook blijft van mijn mobiel! Ik heb deze weken twee boeken uit gelezen, gewoon voor de lol. Ben in mindfulness voor mensen met autisme boek begonnen. Ik ben beter voor mijn planten gaan zorgen, gewoon omdat ik er zin in had. Ik voel mij meer verbonden met mijn kinderen, ze vragen meer naar spelletjes en boekje lezen. Helaas was het niet allemaal happy. Daar sluit mijn blog van vandaag bij aan... Deze week had ik een paar slechte dagen. En ik betrapte mezelf er op dat ik dan op de laptop blijft scrollen. Op Facebook, op Youtube. Ik ga ontwijken, ik ga terugtrekken en ik ga uitstellen. Door een  cursus die ik gedaan dit jaar heb gedaan bij autismecoach, meer rust en minder stress bij autisme, weet ik dat dit een van mijn stress signalen is. Wanneer ik behoorlijke stress ervaar uit zich dat in piekeren, terugtrekken en blijven scrollen online. En eerlijk gezegd was ik mij er niet van bewust deze week dat het gebeurde. Als persoon met autisme ervaar ik behoorlijk wat meer en andere stressbronnen dan een persoon zonder autisme. Door dat ik informatie anders verwerk, ik moet er harder voor werken. Prikkels die heftiger binnen komen, sociale situaties die spannend zijn (en dan bedoel ik al dat praatje bij de caissière of moeder op school plein), omgaan met veranderingen en onvoorspelbaarheden die horen bij leven van moeder met twee kleine kinderen.  Van de week heb ik heel hard geprobeerd om met eerste meditatie uit boek van mindfulness te beginnen. Maar, ik had last van mind-ful, gedachte-vol. Het lukte niet, ik bleef maar rondtollen in mijn hoofd. Mijn hoofd tolt,  verschillende afspraken die binnen komen, situaties op school waar ik nog wat mee moet. (Want ik besloot in mijn wijsheid dat ik biebmoeder ging worden ;-))Vanavond heb ik voor eerst sinds cursus afgesloten is in juli weer het boek van de cursus erbij gepakt. En de map die er bij hoort. Ik moet eerst terug naar basics denk ik. Mijn terugval plan uitwerken, dat ging ik namelijk nog doen maar nooit gelukt. En nu heb ik het al nodig! Ik merk dit ook in mijn blogs die ik tot nu toe schrijf. Mijn hoofd zit zo vol, dat het er niet zo uit komt als ik zou willen. Maar ik zet stug door, hopelijk komt er dan wat meer lijn in. 

Inmiddels al weer 17 dagen in de "Facebook van mijn telefoon" uitdaging. En het gaat goed. Iets te goed zelfs. Want na het posten van de blog dat het wel goed beviel zonder Facebook, voelde mijn mobiel  zich schijnbaar  zo verwaarloost dat hij maar stuk is gegaan. Gelukkig hele oude mobiel kunnen lenen van vriend. Want voor school is het wel handig dat ik bereikbaar ben mocht er iets zijn. Maar ik mis het niet, ga nu ook vaker de deur uit zonder. "Wat in een week hem ik hem wel uit", pochte in nog in laatste blog. Het boek "mindfulness bij volwassenen met autisme" Zat ik er even naast! 

Vandaag alweer dag 10 zonder Facebook op mijn smartphone. Tijd voor een update! 

In de vakantie kwam ik via via op het youtube kanaal van Yes Theorie. Daar zag ik onder andere dit filmpje, met een 30 dagen social media deleting. https://youtu.be/TA5Ilzauebo (Hoop dat de link hier werkt, ander kan je via youtube, yes theorie, deleting sociale media het filmpje vinden)Dat idee ging in mijn hoofd eigen leven lijden. Want alhoewel in de tijd van borstvoeding, bijvoeding en draagzakken social media mijn redding was, loop ik er al langer tegen aan dat ik alleen maar blind aan scrollen ben. Het was dan best confronterend om de uitleg te zien dat ze dezelfde techniek gebruiken als een gok automaat om je langer op sociale media te laten scrollen. Dus... 31 augustus om 22:00 s'avonds heb ik Facebook van mijn telefoon gehaald. Als challenge voor de maand september. Om ruimte te maken voor activiteiten die ik graag meer zou willen doen. Om te kijken of het mijn hoofd wat leger maakt.Om te kijken wat het met mijn stemming doet. Om eindelijk eens te lezen of te mediteren.En ik ben heel benieuwd! Tot nu toe scrol ik steeds naar lege plek op mijn telefoon, zonder dat ik er zelfs bij stil sta. NB: ik gebruik nog wel Facebook op laptop. Maar dat is veel minder makkelijk te bereiken.