Graag wil ik jullie mijn verhaal delen over mijn eerste bevalling,zelf ben ik 27 jaar en ben ik op 16/09/2020 bevallen van mijn eerste kindje (zoontje)genaamd ferre 💙Op 15/09/2020 de uitgerekende dag van de bevalling moest ik smorgens op controle gaan bij de gynaecoloog om te zien hoever alles stond (vorige controle 8/9/2020) had ik nog geen opening of geen begin , dus was ik heel nerveus voor de hopelijk laatste controle bij de gynaecoloog want ik wou absoluut normaal bevallen en natuurlijk zonder dat het zelf in werking moest gezet worden ,wat een grotere kans was omwille dat ik leed aan zwangerschapdiabeet. Bij de controle kreeg ik te horen dat ik al een kleine 1cm opening had wat me een heel grote opluchting gaf , mijn kleine vriend zijn gewicht was wat aan de lage kant vond ik (2700gram geschat) maar dat ging er nog door ze had er alle vertrouwen in en heeft me toen ook gestript om het meer in werking te laten brengen. Na de controle vertelde mijn gynaecoloog me om die avond binnen te komen via spoed om te zien hoe het gevorderd is en hopelijk dan aan de arbeid te kunnen beginnen want ze wou me niet overtijd laten lopen omwille van de zwangerschapdiabeet. Om 20:30u hebben wij ons vol spanning gemeld aan de dienst verloskunde,werden heel goed ontvangen en gerust gesteld ,er volgde al rap een inwendig onderzoek waaruit bleek dat ik al 2 cm opening had en lichte menstratiepijn, ze stelde voor om de nacht af te wachten en zien hoe het verloopt en er verdere ontsluiting vorderde zo niet wouden ze starten met weeënopwekkers & men water zelf breken. Heel de nacht geen oog dicht gedaan van de spanning elk moment kon het beginnen en kon ik me gelukkig prijzen door mama te worden. Om 6u smorgens kwamen ze nog eens inwendig onderzoek  doen en bleek dat alles stil gevallen was en ik nog altijd op 2 cm opening zat , toen besliste ze om weeënopwekkers toe te dienen om hopelijk alles in gang te laten gaan, maar duurde niet heel lang of we zagen dat de monitor in alarm sloeg omwille dat de baby reageerde op de weeënopwekkers zijn hartslag daalde heel hard naar beneden waardoor ze het weer moesten stop zetten en half uur later nog eens probeerde, wat weer zelfde effect gaf . Dus besliste de gynaecoloog om om 9u mijn vliezen te breken , ze had mijn vliezen nog maar juist gebroken en toen begon de hel , enorme weeën zo erg dat ik ze niet kon opvangen,  wou zo graag zonder epidurale bevallen maar dat was het enige waar ik aan kon denken , het was hels die weeën en daar boven op ook nog de weeënopwekkers.  Na 2 uur laten kreeg ik weer inwendig onderzoek en bleek ik 4cm te hebben . Ondertussen epidurale gekregen maar voelde de weeën er nog doorkomen maar was nog houdbaar ondertussen voelde ik me zo slecht worden dat ik koorts maakte en moest overgeven, intussen tijd gynaecoloog nog enkele keren komen kijken voor inwendig onderzoek maar het bleef stil op 4cm opening , zelf was ik al doodop van de helse strijd en voelde me zo slecht maar hield me sterk voor mijn kleine vriend die moest komen . Om 17u kwamen ze dan nog eens controle doen en  vertelde de vroedvrouw dat er nog steeds geen schot in  zaak is en gynaecoloog nog langs kwam binnen het uur maar dat de kans groot was da alles werd stil gelegd en morgen zouden verder doen , de moment dat ze de deur uit waren schoot ik in trannen uit omdat ik het niet zag zitten om alles stil te leggen en morgen terug te proberen we vroegen ons al uren af waarom er niet ingegrepen werd met bv keizersnede omdat ik ook van gans de dag niets mocht eten en ze me smiddag hadden gevraagd operatie short aan te doen wat we al raar vonden maar niet bij stil stonden , dan om 18:20u komt de gynaecoloog binnen en vertelt direct dat er niets anders opzit dan keizersnede te ondergaan , ik schoot ik trannen uit zoveel bang voor wat er gebeuren zou , binnen de 10min lag ik al op de operatietafel alles ging zo vlug en voor ik het wist hoorde ik gehuil en daar was hij dan om 18:40 is ferre ter wereld gekomen . De gynaecoloog vertelde ons achteraf nog dat het niet langer had mogen duren of liep anders af , ze hebben het te lang laten aanslepen , een heel verhaal voor een eerste zwangerschap maar was het allemaal waard. Mooiste moment van mijn leven geweest en nu een prachtige zoon 💙