Tweeënhalve maand voor de uitgerekende datum heb ik mijn beppe meegenomen naar een pretecho. Vanwege de coronacrisis komt ze nog amper de deur uit en volgens mijn moeder is ze wel toe aan een leuk verzetje. Zo gezegd, zo gedaan: ik vraag mijn tante (die echoscopiste is) en een afspraak is al snel ingepland. Waar mijn beppe aanvankelijk nog wat twijfelend reageert (“mag dat wel”, “kan dat wel”, “is dat niet eng”,) laat ze toch ook wel doorschemeren dat het haar ook wel leuk lijkt om mee te gaan en zo haar eerste achterkleinkind alvast te kunnen zien.