Omdat onze meid wat klein was gezien de termijn, was het nodig om drie keer haar glucose te meten in zes uur tijd. Dat betekende dat we nog eventjes in het ziekenhuis moesten blijven. Tegen de tijd dat we (eigenlijk) weg mochten, bleek het super druk op de afdeling. Om 17.30 konden we dan eindelijk vertrekken richting huis! 

De band met mijn verloskundige was erg goed. In de laatste weken hebben we het regelmatig gehad over hoe het emotioneel met mij ging. De kleine meid lag vanaf week 38 al ingedaald en vanaf week 39 wilde de verloskundige wel proberen om mij te strippen. Dit hebben we drie keer geprobeerd, maar het mocht niet baten. Toen ik 40 weken zwanger was stelde de verloskundige voor om een gesprek in te plannen met de gynaecoloog voor de maandag er na (40+6) omtrent het inleiden van de bevalling. Stiekem hoopten we dat het voor die tijd zou gebeuren, maar het gaf me veel rust te weten dat er die dag wat meer uitsluitsel zou komen. 

Toen we beiden waren bijgekomen van het geweldige nieuws, gingen we ons voorbereiden op hoe we het aan onze familie en vrienden wilden vertellen. Ondanks dat ik dan nog maar 9 weken zwanger zou zijn, wilden we het graag met de kerst vertellen. Mijn voorwaarde hiervoor was dat we op de echo een kloppend hartje hadden gezien.

Al sinds mijn man en ik elkaar leerden kennen, wisten wij zeker dat wij later heel graag ouders zouden willen worden. We praatten er veel over, over praktische zaken maar vooral de leuke onderwerpen werden besproken. Daarnaast was er iets wat ik wel ongelofelijk eng vind, al mijn hele leven lang: bevallen. Soms was deze angst zo groot dat ik zelfs twijfelde of ik kinderen wilde, maar naarmate ik ouder werd, ik neefjes en een nichtje kreeg, ontdekte ik dat de wens véél groter was dan de angst. Augustus 2021 vroeg mijn man mij ten huwelijk en de volgende maand besloten we te stoppen met anticonceptie. We gingen er volledig open in: we zien het wel! 20 november 2021: de dag waarvan we wisten dat vandaag onze vrijgezellenfeesten zouden plaatsvinden. De dag waarvan we ook wisten dat er genoeg alcohol zou zijn. Dat was iets wat mij niet zo lekker zat: ik moest twee dagen later eigenlijk ongesteld worden. Hoewel ik zelden drink, wilde ik voor de zekerheid een test doen. Gewoon, om het uit te sluiten, zodat ik zonder zorgen een drankje kan drinken. Mijn man sliep nog, ik had mijn werkkleding al aan want ik moest nog gewoon een halve dag werken. Ik pakte mijn spullen en begon aan mijn ontbijt toen ik me ineens bedacht dat de wachttijd allang om was. Nou, hup, even gauw kijken.. Mijn mond viel open van verbazing. Dit moment had ik me altijd anders voorgesteld; tranen van geluk. Nu was ik vooral in shock. Direct maakte ik mijn man wakker, die overigens nog nooit zo snel zijn bed is uitgekomen als die ochtend. We raceten naar de Albert Heijn voor een nieuwe test… ook positief! En daar was de verwachte reactie; tranen, lachen en een enorm gelukkig gevoel!