je zou toch denken, wanneer een kindje net 4 jaar voor het eerst naar school gaat, en dan al 3 hele dagen en een halve dag, daarbij nog lodopedie en veel spelen, van smorgens vroeg 7 uur tot 7 uur/half 8 s'avonds kapot is ?? Onze Dyon niet, die ging elke dag weer vol goede moet en energie om klokslag 7 uur zijn bedje uit.. Mama Papa ik ben er weer klaar voor zei hij dan.. Maar schat waar ben je klaar voor?? Ja mama voor een nieuwe dag waarop ik weer nieuwe dingen mag leren op school, samen met mijn vriendjes.. Geweldig dat na 3 weken er nog steeds hetzelfde uitkomt.

Tsjah mijn blog.. Waar moet ik eens beginnen. Ik ben inmiddels 25 jaar en moeder van 2 prachtige zoons..De oudste is in december 4 geworden, de jongste word in mei 2 jaar.
Wij hebben altijd gezegt 2014 word ons jaar.. Vorig jaar heeft mijn liefde van mijn leven en de papa van onze kids mij ten huwelijk gevraagd, en dit jaar zouden we trouwen... We hadden de planning om te kijken of het ons gezind was om nog een derde kingje te krijgen die zou zeker welkom zijn.. In oktober is helaas zijn vader overleden, wat ontzettend veel verschuivingen en problemen binnen de familie opleverden, kreeg hij te horen dan zijn contract werd stop gezet wegens bedrijfseconomische redenen, en zou per 1 februari op straat staan.. Na druk zoeken toch gelukkig een nieuwe baan gevonden, en inmiddels gestopt met de pil. Gelukkig mag mijn partner een leuke hobby hebben, hij werkt bij de vrijwillige brandweer. Na gekscherend te zeggen mag hij beginnen met zijn Vrachtwagen rijbewijs om uiteindelijk Brandweerchauffeur te worden. Onze oudste zoon is nu 4 jaar en gaat naar school.. dus weer op de goede weg.. Zelf ben ik gastouder, ben ik volledig thuis bij mijn eigen kids, en vang met plezier andere kinderen op om samen met mijn boeffies te spelen.. Ook mijn hobby begint leuke vormen aan te nemen : Als hobyist fotograve timmer ik aardig aan de weg in mijn vrije uren...Maar nu slaat de twijffel toe, is het wel goed om nu te denken aan een derde? Wil dat allemaal wel?? Willen we niet te veel.. We gaan maar door en staan eigenlijk niet stil bij wat er allemaal is gebeurt, maar nu... pffff de twijffel..