Na ruim 1 jaar op de wachtlijst kreeg ik een belletje van een van de logopedie praktijken waar ik de jongste uk voor had ingeschreven. Of we nog logopedie nodig hadden. Tja dat weet ik niet maar wilde graag een intake. Dat kon. 

Het rapport is mee naar huis gegaan.

Op 1 december werd ik verrast door een hernia. Lees mijn eerder blogs hierover als je het leuk vind. 

*vervolg van mijn vorige blog*

Zoals je in mijn vorige blogs hebt kunnen lezen ben ik geopereerd aan een voor en achterwand verzwakking. Deze operatie is goed gegaan en ik voel echt 100% verbetering. Ben daar erg blij mij. De eerste week verliep ook voorspoedig. Tot afgelopen woensdag. Ik werd wakker met een soort kramp in mijn kluit en hemstring. Rekken hielp niet. Goed tanden op elkaar en doorgaan. Af en toe even liggen. Helaas werd het niet beter maar erger. 

Gisteren was de eerste wendag van onze jongste uk. Hij had er thuis reuze veel zin in. Wilde precies weten wat er in zijn broodtrommel zat en wat voor fruit er mee was. Trots met zijn rugzak naar de auto. In de auto werd hij la wat stiller en eenmaal bij school wilde hij toch wel graag naar huis of naar zijn juffen op het kdv. Tja lief dat gaat niet.

Afgelopen woensdag was het zo ver. De operatie dag. Met gezonde spanning ben ik naar het ziekenhuis gegaan. Ik hoefde er pas om 9.30u. te zijn dus kon rustig aan doen. Eerst nog de oudste naar school gebracht en daarna naar mijn schoonouders gereden. Daar zou de jongste gaan spelen en mijn schoonvader bracht mij weg.

Mijn blog over dit onderwerp is op Facebook geplaatst. 

Na de geboorte van ukkie heb ik altijd het gevoel gehad dat het niet helemaal goed hersteld was down under.