Het moment dat ik wist dat ik zwanger was, bleef ik in schok. Ik ben 19 jaar oud en m'n vriend 20. We studeren nog, dus een baby hadden we niet gepland. Toen ik het wist was ik al 3 maanden zwanger, ik kreeg mijn menstruatie normaal. Toen ik wist dat ik zwanger was stopte het meteen. M'n vriend zei dat ik naar de huisarts moest dus ging ik. Toen we het resultaat zagen, ging we meteen informatie zoeken over abortus. We waren nerveus, bang en we wisten niet wat we moesten doen, in die tijd was ik aan het verhuizen en stond niet ingeschreven. Ik was dus niet verzekerd en kon geen abortus laten doen. Ik had anderhalve maand daarna een afspraak bij de gemeente. Nu ben ik al 5 maanden zwanger dus besloot ik om de baby te houden. Het is een zegen van God. Maar omdat we bang zijn en ook amateurs zijn, zijn we heel afstandelijk van elkaar geworden. Ik mis de oude ons, ik mis met hem uitgaan of iets leuks met elkaar doen, hij support mij in alles maar ik voel dat we te gestrest zijn door het situatie en geen tijd voor het denken aan leuke dingen. We hebben beide geen contact met onze ouders op dit moment, dus ook geen steun alleen van elkaar en vrienden. Een tijdje weg en alles bespreken en alle slechte dingen vergeten. Zal ons geen pijn doen, we zijn nu erg enthousiast, want het is een jongetje!!!