Of het nu een uurtje sporten is of wat doen met vriendinnen... Ik kom maar niet van het gevoel af dat ik daar mijn dochter mee tekort doe. De wil om te gaan sporten en iets voor mezelf te doen is er zeker!! Maar die afweging tussen het nog lekker na het eten spelen met mijn dochtertje en mijn man en daadwerkelijk naar de sportschool gaan of wat doen met vriendinnen knaagt!! Me-time....dat is lang geleden. Nu heeft een vriendin mij, na veel aandringen dat dan weer wel, gevraagd om morgen mee te gaan stappen en ik heb wonder boven wonder gezegd dat ik mee ga. En nu moet ik helaas bekennen dat ik er dus helemaal geen zin in heb...tuurlijk als ik er eenmaal ben heb ik het echt wel naar mijn zin. Maar kom op...ik heb niet meer de behoefte om in een bomvolle kroeg te staan met hijgende mannen (ik overdrijf uiteraard een klein beetje) te staan en een algehele vleeskeuring te ondergaan als je langs een groep mannen loopt. Afzeggen dat zou ik kunnen doen maar laat ik mezelf daarmee niet onwijs kennen? Het ene moment heb ik zo'n zin om een dansje te wagen en gezellig wat te drinken maar wat knaagt is wetende dat bij een dansje een drankje hoort en ik weet dat ik zondag niet gezellig met mijn man en dochter zal ontbijten. Weet je wat ik ga gewoon!! Deze cirkel moet doorbroken worden...en laten we het dan maar doen met een dansje en een drankje. Ik zal echt niet elk weekend weer in de kroeg hangen maar morgenavond ben ik in ieder geval even geen mama.

Onzeker word ik ervan....het consultatiebureau, mensen op straat (die overigens ongevraagd hun mening spuien), vrienden die het wellicht of wel dan of niet goed bedoelen en het eeuwige commentaar dat onze dochter wel erg klein, tenger, fijn en noem nog maar op voor haar leeftijd is. En haar leeftijd is? 8 hele maanden! Je vraagt je je af waarmee men onze dochter dan vergelijkt en dit zijn vaak baby's die minimaal met 2 kilo zwaarder geboren zijn.