De onderneming Babyzwemmen!

Op dit moment weet ik even niet wat ik moet voelen. Al een jaar lang heb ik uitgekeken naar vandaag. Samen met mijn lieve zoon de intocht van Sinterklaas en zijn pieten op tv kijken.

36 weken en 5 dagen geleden werd Julian geboren. Hij had toen 36 weken en 5 dagen in mijn buik gezeten. Er heeft in mijn buik zo'n enorme ontwikkeling plaatsgevonden. Dat vind ik bijna niet te bevatten. Wat begon als een klompje cellen die niet waarneembaar was met het blote oog was hij uitgegroeid tot een volwaardig mensje. In mijn zwangerschap las ik veel over de ontwikkeling in de buik. Vond ik interessant en grappig om te lezen. Wanneer de organen werden ontwikkeld maar ook wanneer hij nageltjes op zijn vingers kreeg.

Precies een jaar geleden, op dinsdag 28 oktober 2014 gierden de zenuwen door ons lichaam. Het was de dag van de 20-weken-echo. Vóórdat ik zwanger was riep ik altijd als iemand zei de 20-weken-echo te hebben "leuk dan weet je of het een jongen of meisje wordt". Inmiddels is dat een uitspraak die ik niet meer doe. Ik weet dat de 20-weken-echo veel meer inhoudt dan weten wat het geslacht is. En met dat geslacht ben je op dat moment eigenlijk niet eens zoveel bezig. Je wil weten of het wondertje in je buik gezond is..
Er was me al verteld dat de echoscopist erg stil kan zijn, wij hadden het geluk met een praatgrage meneer. Alles werd bekeken en benoemd, je kon zelfs het bloed zien stromen. Niet te bevatten wat ze allemaal kunnen zien. Hij vertelde dat baby een groot hoofd had. Oke, groot hoofd...wat betekend dat, vroeg ik me af? Waterhoofd of iets anders?? Nee, stelde de echoscopist, gewoon een iets groter hoofd maar niet zorgwekkend. Manlief brak de spanning door te zeggen "dat moet er ook nog uit"...tsja dat had ik zelf ook al bedacht... Maar verder zag de echo er goed uit. En...tussen de beentjes was toch echt iets te zien, dus een zoon was op komst.....

Daar is die dan mijn 1e blog...waarom nu pas? Julian is al ruim 7 maanden oud en ik houd van schrijven. Ik hou niet voor niets een dagboek bij vanaf het moment dat ik zwanger raakte. Maar een blog, tsja dat is toch iets delen met de rest van de wereld. Nu ben ik daar al redelijk actief in op mijn Facebook. En daar krijg ik ook elke keer positieve reacties op, dus ach waarom niet een groter publiek aanspreken.