Ons lieve zoontje was 17 maart jarig hij werd 1 jaar. Wat was dat bijzonder. De avond ervoor zat ik steeds te denken oh vorig jaar was ik nu 40 weken zwanger en had ik nog geen iedee dat je zou komen. Ook werd ik wakker om hf 4 snachts. Toen braken mijn vliezen vorig jaar.

Al vanaf het moment dat ik deelde dat ik zwanger was merkte ik dat er door mensen om mijn familie heen snel een oordeel kwam. Of ongevraagde opmerkingen zoals "dat was zeker niet gepland" "daar gaat je leven" " doe maar goed je best anders krijg je sneller met jeugdzorg of iets te maken" en nog veel meer andere dingen. Ik vraag me af waarom? Waarom word er ongevraagd je mening gegeven en ja dat mag. Maar zou je dat ook tegen iemand zeggen die zwanger is en bijv 30 jaar oud is? Nee dat gebeurd niet. Al die mensen die omkeken toen ik over straatliep. Maar ik was trots want ja hij was wel geplant en liet met trots mijn buik zien! Mijn familie was al trots op ons. Nu de buiten wereld nog. En ja tuurlijk maakt dat niet veel uit. Maar ik heb ouders en een familie die heel centraal staan en heel heel veel mensen kennen door hun werk. Als ik bij hun op werk kwam kreeg ik scheeve blikken. Tot er ter spraken kwam dat ik hun kind of kleinkind ben. Maar dan alanog als ik weg was werd er gevraagd vind je dit niet erg gaat ze het wel redden. Ook de vraag is ze nog met de vader. Ik werd er GEK van. Zeker die vraag of ik nog met de vader ben ja ae zijn heel gelukkig! Maar vraag dit ook id aan iemand van een oudere leeftijd nee dat is niet nodig wa t sie hebben hun leven op de rit.... wij hadden ook ons leven op de rit alleen een huisje niet omdat ik graag dichtbij familie wou wonen. We woonde een tijd bij mn vader. Ook daar reageerde mensen geschokt als ze me zagen. Maar we lieten al snel zien dat het goed was en gewenst was. En ja echt op het laatste geluk bij de laatste lootjes kregen we een huis bij 39 weken zwangerschap. We zijn erna verhuist. We woonden er 2 dagen en toen beviel ik van onze prachtige zoon!