Ik dacht altijd dat het wel zou meevallen met "ik ben 2 en zeg nee". Nou niet dus. Ze begint opstandig te worden, alles wat ik vraag is nee.. wat moet ik hier toch mee. Het begon met af en toe een keer nee te zeggen. Nou daar maakte ik me toch niet zo druk om want tja dat hoort erbij.. dacht ik. Nu is voort bijna alles nee. Tenminste ze begrijpt volgens mij wel echt waar ze antwoord op geeft. Het begint meestal goed: Tessa wil je mama even helpen? Zegt ze: Ja :-) Wil je dat blokje even aangeven of help je even mee op te ruimen? Antwoord: Nee, nee, nee.. Uiteindelijk sta ik op en neem haar mee naar het blokje of plaats om op te ruimen en moet ik haar zo onderhand "dwingen" om te helpen. Maar zo wil ik het eigenlijk niet doen. Is hier een makkelijke oplossing voor? Nog meer mama's die hier mee zitten of het misschien al achter de rug hebben die wat bruikbare tips hebben?

vandaag is de dag! Ons kleine spruitje gaat mee uit eten. Dit hebben we nog nooit gedaan. Dus ik vind het nogal spannend. Tja waarom hebben we zolang gewacht.. Misschien omdat het makkelijker is om gewoon met zijn 2 en te gaan? Omdat onze meid nogal een kieskeurige eter is? Jaa en oma vind het natuurlijk heerlijk om op te passen.. maar ja aangezien de ene oma nou op vakantie is en de ander moet gaan werken gaan we toch een poging doen.