Nadat we te horen hadden gekregen dat Sem de GBS-bacterie had, hebben de artsen specifieke antibiotica in kunnen zetten. Het gevaar was echter nog niet geweken en ons leven op de NICU zette zich voort.

Na een paar dagen kregen we de uitslag en zoals ik in mijn vorige blog al aangaf loog deze er niet om. Sem had de GBS-bacterie. Een bacterie die blijkbaar veel zwangere vrouwen met zich meedragen, maar ik had er nog nooit van gehoord. Doordat ik langdurig gebroken vliezen had, 28 uur, is deze bacterie waarschijnlijk overgegaan naar Sem.

Het was een dag na de geboorte en nadat we te horen hadden gekregen dat Sem een te hoge longdruk had en hij gestabiliseerd was mochten we naar hem toe. Het was een nog heftiger beeld dan in het vorige ziekenhuis. Hij lag nu op de NICU met letterlijk overal draadjes. Hij werd in slaap gehouden en kreeg kunstmatige trilbeademing. Dit zorgde voor minder belasting voor zijn longetjes. Het zag er raar en heftig uit om je kindje zo te zien trillen, maar gelukkig werd ons verteld dat Sem er geen last van had. Daar lag ons kindje, in slaap gehouden. Met zuurstof, stikstof, naaldjes in zijn hoofdje voor de hersenactiviteit etc.

3 juli 2015