Waar het begon? In het ziekenhuis! Net bevallen van een prachtige dochter die ik niet mocht zien, die bleek later letterlijk moest vechten voor haar leventje omdat mijn bevalling gigantisch de mist in was gegaan. Nou ja was het wel mijn bevalling? Dat was het, maar in NL zou je in het zkh toch de beste en de meest acute zorg moeten kunnen krijgen? Dat was dan hier toch echt niet het geval, vreselijke nachtmerries heb ik er tot op heden van. Meer dan 45 minuten moeten wachten op een arts die mijn dochter uit die vreselijke situatie in mijn buik moest halen. Uiteindelijk 50 minuten waarvan elke minuut er 1 teveel was........ elke seconde meer beschadiging aan haar hersentjes betekende.  Na een reanimatie van 17 min had onze dochter een eigen hartslag, lag zij aan de beademing met een apgarscore van 0/0/0 ijskoud word ik ervan als ik het terug lees, 3 maal 0 zo hoort het niet te gaan! Onze dochter werd overgebracht naar een ander ziekenhuis om daar te redden wat er te redden valt, de prognose was een kleine 30% meer niet dan wel maar wat voelde ik een kracht en wat geloofde ik in haar. Mijn dochter rolt hier door, mijn dochter gaat mee naar huis! Gezond! Anders dan dit kan dit verhaal niet eindigen, zelfs tot het moment dat mijn dochter van de beademing werd gehaald geloofde ik erin, hoopte ik dat al die artsen er zo vreselijk naast zaten. Bizar hoe dubbel toen de gevoelens al waren, aan de ene kant wil je zoveel meer voor je dochter, een mooi, gezond, gelukkig leventje. De andere kant schreeuwt dat het genoeg is geweest, dat ze haar rust zo hard heeft verdient, niet meer hoeft te vechten en geen pijn meer mag hebben.  Maar welke mama wil nou afscheid nemen van haar kindje?  Welke mama wil haar kindje nou niet bij zich hebben,niet op zien groeien?  Inmiddels zou onze oudste dochter 3 jaar geweest zijn en heeft ze een kleine zus van bijna 2.  Jup life is good maar soms zo verrekte moeilijk! Moederdag, prachtig! Maar juist voor mama's zoals ik een dag met een heel scherp randje. Dat versje met dat prachtige zelf geknutselde cadeau van onze oudste zal nooit komen, natuurlijk zijn we blij met het knutselwerkje van ons jongste meisje! Maar eerlijk is eerlijk Moederdag is zo'n dag waarop je het liefst al je kindjes samen hebt.