Op aanrade van de kinderarts, zijn wij meer gaan stikkeren, mocht mijn jongste, uit zichzelf weglopen, van de situatie, dat hem op dat moment heel boos maakt, en ook erg verdrietig... echter kan hij ook erg moeilijk over zijn gevoel praten, en weet hij niet wat hij voelt, dus we hebben besloten een dag boek te maken....zondag tekende hij voor het eerst zijn gevoel, dat hij op dat moment voelde... en ja hij verdiende daarvoor een stikker... hij bepaalt ook wie er in moet schrijven voor hem, en wie er wel of niet in mag kijken... tot nu toe is alleen mama de geen die het mag zien. en hem mag helpen....

Maandag..... een dag wat voor jou en meerdere een hel was....  je zij dingen en deed dingen die ongepast waren.... maar ook wij weten dat je getrikkert was... iemand had het pistool in je geest gelade… en het was afgegaan, op een verkeerd manier.... op een verkeerd moment, je hebt fouten gemaakt... en dingen gedaan...… je bent gestraft, maakte dingen duidelijk maar werd half gehoord, zelf door mij.....