“ Enne… wanneer houd het op?!” Het is niet de eerste keer dat ik deze vraag op letterlijk deze manier hoor. “Ik hoorde dat ik je mag feliciteren , hoever ben je?” Ik vertel haar net de 18 weken voorbij te zijn. “Zo ver al? En wanneer houd het op?”

Vorige week was het zover. De 20 weken echo. Altijd spannend maar ook fijn om je baby te zien. De 13 weken echo was perfect en de geslachtsbepaling ook gedaan tussendoor, ook alles in orde ❤️ Vorige week gingen wij weer kijken naar ons knulletje. En bijna direct zagen we alledrie, ik, Jeroen en de echoscopiste iets wat niet klopte. De stand van zijn voetjes was anders dan wat wij altijd op echo’s gezien hebben . 🙁 De echoscopiste vertelde wat we zagen en was erg lief. Toch kon ik de tranen niet vasthouden. Ze vertelde wat nu gebeuren moest, onze jongen moet extra nagekeken worden. In het AMC. En misschien is een punctie ook wenselijk om eventueel gerelateerde syndromen uit te sluiten. 😕 Gister was dat zover, dat was onze belangrijke afspraak waar wij heen moesten. In het AMC mochten we direct binnen, gelukkig. Geen nerveus wachten. Een uitgebreide echo liet ons een mannetje zien wat er , op zijn klompvoetjes na, perfect uit zag. De echoscopiste dacht niet aan een onderliggende oorzaak maar dat het een geïsoleerde afwijking betrof. Maar bood ons wèl de mogelijkheid tot een punctie.

Het is niet de eerste keer dat ik deze vraag op letterlijk deze manier hoor. “ ik hoorde dat ik je mag feliciteren , hoever ben je?” Ik vertel haar net de 18 weken voorbij te zijn. “ Zo ver al? En wanneer houd het op?”

In de wolken. In spanning. In extase. In stress. In blijde verwachting. Al deze dingen zijn wij. Op dit moment bijna 17 weken zwanger van ons 10e kindje. Officieel mijn 9e kindje. Zijn 6e kindje. Ons 5e kindje. Samen ons 10e kindje. Het klinkt wat verwarrend zo maar beiden hebben we al een huwelijk achter de rug en beiden met kind(eren) . Ons huis is altijd vol, altijd druk, zelfs snachts lijkt het nooit stil. Het is duizend keer kusjes, duizenden knuffels , honderden stoeipartijen en kapotte knieën.

Nieuws. Iedereen krijgt het mee momenteel. #tvoh . Ik zie meer dit plaatje voorbij komen en ik vond dat het wat aanpassing nodig had 🤓. En dan bedoel ik niet over dat het gender neutraal moet zijn , maar mensen… educate your CHILDREN! Het zijn niet alleen maar ‘de mannen’ die over grenzen gaan, er zijn niet alleen maar altijd vrouwelijke slachtoffers. Dit plaatje moet echt zo nodig weg! Laten we onze kinderen alsjeblieft leren, om je handen bij je te houden, om te vragen of iemand echt wel wilt, leren om te zeggen ‘stop’ , en leren om voor zichzelf en een ander op te komen. ❤️

De decembermaand. Bij uitstek de meest feestelijke maand van het hele jaar. Eigenlijk al begonnen  in november hier met Sint Maarten, op school doen ze al een week over het maken van een lampion en de bijbehorende liedjes. Superleuk! Maar ze stuiteren naar school en ze stuiteren terug want… nog vier nachtjes slapen mama!!!! Zo, nou denk je dat gehad hebben willen ze al die suiker het liefst diezelfde week ook opmaken natuurlijk wat niet mag.. en dan. Dan begint het. Miepen. Zeuren. ‘Maar ik wil nog zo graag’ en ‘neeeeee ik wilde diè lolly maar nu heeft hij hem!!!’

Ons gezin ❤️ in popjes. www.instagram.com/portrait_pegs

Alweer 2,5 week geleden, en hoewel er vrede mee is , kickt ‘ie er soms toch even in. Want het ging toch altijd goed bij ons? De zwangerschappen verliepen op wat kleinigheden na altijd probleemloos. En we keken al zo naar je uit!

Echt, na elke zwangerschap en bevalling zeg ik “nooit meer hoor” Mijn man lacht me er gewoon om uit tegenwoordig. Onze Teddy zou dan echt onze laatste zijn. De afspraak voor het spiraal stond gepland en ik werd naarmate die datum kwam steeds sjagereiniger. Kortaf. Niet gezellig. En maakte ruzie.